Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku G. U. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. U. na decyzję W. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia przywrócić termin do wniesienia skargi.
Pismem z dnia [...] października 2011 r. G. U. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na decyzję W. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Uzasadniając wniosek strona skarżąca wskazała, iż w zaskarżonej decyzji zawarto błędne pouczenie o trybie i prawie wniesienia środka zaskarżenia. Skarżący wyjaśnił, iż pouczono go o prawie wniesienia odwołania co też uczynił w zakreślonym terminie. Ponadto skarżący wskazał, iż w rozmowie telefonicznej poinformowano go, że nie musi nic więcej robić. W ocenie skarżącego organ w chwili kiedy się zorientował, że zastosował błędną klauzulę powinien był przekazać akta sprawy właściwemu organowi. Ponadto skarżący wskazał, iż jego odwołanie mogło być potraktowane jako skarga.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. u. nr 98 poz. 1071 ze zm. dalej jako Kpa ) błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. Jednakże wyjaśnić należy, iż zastosowanie przepisu art. 112 Kpa nie może powodować, że błędnie pouczona strona podlegać będzie innym niż pozostali uczestnicy obrotu prawnego rygorom związanym z terminami wnoszenia skarg, odwołań czy też powództw. Wykładnia taka prowadziłaby do niedopuszczalnej sytuacji, w której błędne pouczenie organu wyłączałoby zastosowanie przepisu ustawy. Oznacza to, że art. 112 Kpa stanowi dla błędnie pouczonej strony, gwarancję skutecznego uchylenia się od skutków uchybienia terminu stanowiącego skutek zastosowania się do błędnego pouczenia, ale przy zastosowaniu środków prawnych przewidzianych w danym postępowaniu, pozwalających na uniknięcie negatywnych konsekwencji uchybienia terminu. W przypadku procedury sądowoadministracyjnej środkiem takim jest wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej Ppsa) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie natomiast do art. 87 § 1 Ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Ponadto we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 2 i 4 Ppsa)
W ocenie Sądu skarżący spełnił powyższe przesłanki. Po pierwsze wskazać należy, iż skarżący składając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi złożył tą skargę oraz we wniosku wskazał okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto w ocenie Sądu skarżący dochował siedmiodniowego terminu do złożenia takiego wniosku. Co prawda w przedmiotowej sprawie skarżący o prawie wniesienia skargi został pouczony w postanowieniu Głównego Inspektora Sanitarnego, to jednakże dalsze działania organu polegające m.in. na informowaniu strony o prawie zapoznania się z materiałem dowodowym wprowadziły stronę w błąd co do dalszego trybu postępowania i konieczności złożenia skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu.