Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Jarosz po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Ł. W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Ł. W. na postanowienie W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia(...) r., nr (...) w przedmiocie opłaty legalizacyjnej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia .
Pismem z dnia(...) r. Ł. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na postanowienie W. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia(...) r., nr (...) składając jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.- dalej Ppsa), zwanej dalej , wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji przywołanej normy prawnej wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Podkreślenia wymaga, iż, jak przyjęto w judykaturze, chodzi tu o taką szkodę (majątkową lub niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce przede wszystkich w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu.
Strona skarżąca w żaden sposób nie uzasadniła wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, a co za tym idzie nie wykazała, iż zachodzą przesłanki z art. 61 § 3 Ppsa.
Ponadto wskazać należy, iż fakt ewentualnej konieczności zapłacenia przez stronę skarżącą nałożonej opłaty sam w sobie nie przesądza o wystąpieniu nieodwracalnych skutków lub spowodowania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody. We wniosku strona nie opisuje swojej sytuacji finansowej ani też nie przedstawia jakichkolwiek dowodów na poparcie, iż konieczność zapłacenia kary spowoduje zaistnienie przesłanek przemawiających za wstrzymaniem przez sąd wykonalności zaskarżonej decyzji.
W tym stanie rzeczy Sąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 Ppsa orzekł jak w sentencji.