Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) sędzia WSA Donata Starosta sędzia WSA Izabela Bąk-Marciniak po rozpoznaniu w dniu 05 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o wyłączenie sędziego WSA Macieja Dybowskiego od orzekania w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich p o s t a n a w i a oddalić wniosek o wyłączenie sędziego WSA Macieja Dybowskiego od orzekania w sprawie.
J. S. w dniu [...] marca 2011 r. złożył w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu pismo, zawierające między innymi wniosek o wyłączenie sędziego WSA Macieja Dybowskiego od dalszego procedowania w sprawie. Skarżący ocenił postępowanie sędziego "Michała" Dybowskiego jako "całoroczne nękanie (...) przekrętami w sprawie kombatanckiej na zwłokę". Nadto skarżący ocenił wezwania sądu do uiszczania wpisów, jako wyciąganie pieniędzy od 81-letniego starca, którego nie stać na wykupienie leków (k. 186-186v).
W związku z powyższym sędzia WSA Maciej Dybowski złożył wyjaśnienie, że nie zachodzą wobec niego żadne przyczyny wymienione w art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej "p.p.s.a."), które mogłyby wywoływać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w sprawie. Sędzia WSA Maciej Dybowski oświadczył, że sprawę prowadził bezstronnie i zgodnie z zasadami sztuki sędziowskiej. W szczególności skarżący nie był w żaden sposób nękany, bowiem wszelkie czynności Sądu podejmowane były na podstawie wniosków i środków odwoławczych wnoszonych przez skarżącego. Konieczność uiszczania wpisów wiązała się zaś z wnoszeniem środków odwoławczych i wynikała z przepisów prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył co następuje:
Stosownie do art. 19 p.p.s.a., niezależnie od sytuacji, w których sędzia wyłączony jest z mocy samej ustawy (art. 18 p.p.s.a.), sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między sędzią a jedną ze stron lub jej przedstawicielem istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Strona obowiązana jest uprawdopodobnić przyczynę wyłączenia we wniosku zgłoszonym do sądu. Okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi faktycznie wystąpić, tzn. nie może mieć charakteru potencjalnego. Ponadto wątpliwość co do bezstronności sędziego musi być uzasadniona, co wiąże się z przedstawieniem odpowiedniej argumentacji przez stronę w jej wniosku i należy ową wątpliwość odnieść do ewentualnego braku bezstronności w konkretnej sprawie (por. postanowienie NSA z dnia 6 sierpnia 2009 r., sygn. akt II OZ 651/09, dostępne na: cbois.nsa.gov.pl). Nie jest zatem wystarczająca sama podejrzliwość strony bądź utrata przekonania o bezstronności sędziego, wynikająca z przeczulenia strony. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania jej sprawy, lecz konieczne jest wskazanie poważnych powodów, które obiektywnie spowodowałyby utratę zaufania co do bezstronności sędziego (por. postanowienie NSA z dnia 15 września 2008 r., sygn. akt II FZ 397/08, dostępne na: cbois.nsa.gov.pl). Niezadowolenie strony z rozstrzygnięcia sprawy czy też ze sposobu prowadzenia postępowania sądowego nie stanowi podstawy do wyłączenia sędziego, bowiem zarzuty te strona może podnosić w środkach odwoławczych od orzeczeń Sądu I instancji, przy czym wymogi i rygory środków odwoławczych zostały określone przepisami prawa.
Mając na uwadze powyższe oraz treść wyjaśnień sędziego WSA Macieja Dybowskiego Sąd uznał, że wniosek J. S. nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych względów na podstawie art. 22 § 1 i 2 oraz art. 19 a contrario p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.
MZ