Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. Z. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi T. Z. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do zagospodarowania odpadów postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
T. Z., reprezentowana przez pełnomocnika adw. L. B., 15 grudnia 2014 r. wniosła skargę na wskazane w sentencji postanowienie oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek uzasadniono okolicznością, że postanowienie nie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej, gdyż przesyłka nie była prawidłowo awizowana (nie pozostawiono adresatowi zawiadomienia o jej złożeniu w placówce pocztowej), a pełnomocnik skarżącej oraz uprawniony do odbioru korespondencji r. pr. A. D. zgłaszali się do urzędu pocztowego w okresie, w którym przesyłka miała być w nim według organu złożona, lecz nie było żadnej korespondencji do pobrania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie jest zasadny.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 P.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Pełnomocnik skarżącej nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Kwestię doręczenia pisma w postępowaniu administracyjnym reguluje m. in. art. 44 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.". W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 K.p.a. operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej (§ 1). Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (§ 2). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 4).
Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonego postanowienia (k. 203 akt adm.) przesyłka je zawierająca była dwukrotnie awizowana - 15 października 2014 r. i 23 października 2014 r., a zawiadomienie o jej pozostawieniu w placówce pocztowej zostało umieszczone zgodnie z art. 44 § 2 K.p.a. Pełnomocnik skarżącej nie uprawdopodobnił przeciwnej okoliczności, m. in. że zgłaszał się do urzędu pocztowego w okresie, w którym przesyłka miała być w nim według organu złożona, celem odbioru korespondencji.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.