Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego B. R. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi B. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania za nieruchomość postanawia: przyznać radcy prawnemu B. R. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Postanowieniem z 17 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał skarżącej w niniejszej sprawie prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.
W dniu 18 marca 2015 r. wyznaczony radca prawny, reprezentował skarżącą na rozprawie i złożył wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczając, że nie zostały one opłacone ani w całości ani w części.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
Zgodnie z § 15 pkt 1 i 2 tego rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Przepis § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c stanowi, że stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji 240 zł. Natomiast stosownie do treści § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie, mając na uwadze wyżej powołane przepisy oraz fakt, że pełnomocnik udzielił skarżącej pomocy prawnej (w tym brał udział w rozprawie w dniu 18 marca 2015 r.) w pierwszej instancji uznano, że należy mu przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 240 zł, podwyższając wskazaną kwotę o stawkę podatku od towarów i usług.
Z tych względów na podstawie powołanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.