Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2018r. na posiedzeniu niejawnym wniosku [...] S.A. z siedzibą w [...] o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi [...] S.A. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Środowiska z [...] kwietnia 2017r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania decyzji udzielającej pozwolenia zintegrowanego postanawia: odrzucić wniosek.
Postanowieniem z 19 marca 2018r., sygn. akt IV SA/Wa 1544/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną spółki akcyjnej [...] z siedzibą w [...] od wyroku z 17 listopada 2017r. uwzględniającego skargę wniesioną na decyzję Ministra Środowiska z [...] kwietnia 2017r. utrzymująca w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...] września 2016r. w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania decyzji udzielającej pozwolenia zintegrowanego. Skargę kasacyjną odrzucono z powodu nieuzupełnienia braków formalnych.
W piśmie z dnia 11 kwietnia 2018r. (nadanym w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 12 kwietnia 2018r.) pełnomocnik skarżącej spółki wniósł zażalenie na powyższe postanowienie Sądu z dnia 19 marca 2018r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej w postaci nadesłania pisma zawierającego oznaczenie zakresu żądanego uchylenia zaskarżonego orzeczenia wraz z jego 1 odpisem poświadczonym za zgodność z oryginałem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżącej spółki wniósł jednocześnie dwa środki prawne: zażalenie i wniosek o przywrócenie terminu. Tymczasem w orzecznictwie sądowym ukształtowany jest pogląd, że czynności procesowe polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności, wykluczają się wzajemnie zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, ale i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Wniosek o przywrócenie terminu jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia terminu doszło, jednakże nastąpiło to bez winy strony, która w takim wniosku wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Natomiast środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi do dokonania czynności procesowej jest oparty na twierdzeniu, że do uchybienia nie doszło, a sąd zajął w tej kwestii błędne stanowisko [por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 61/04 (niepubl.) oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 1999 r., sygn. akt II CZ 120/02 (LEX 110559)].
Złożenie wniosku o przywrócenie terminu uwarunkowane jest przede wszystkim tym, by termin do podjęcia czynności procesowej upłynął. Dopiero wówczas bowiem czynność taka staje się bezskuteczna w świetle art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), zaś zgodnie z art. 86 § 2 tej ustawy przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
W sytuacji, gdy strona złożyła środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia terminowi do dokonania czynności procesowej, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności wyznaczać będzie data doręczenia orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie złożenia środka zaskarżenia (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. akt I GZ 120/09, LEX 582456), również dostępne na stronie internetowej orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl]. Zatem taki wniosek o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej należy uznać za niedopuszczalny z mocy samej ustawy, w trybie art. 88 powołanej ustawy i z tej przyczyny podlega odrzuceniu.
Taka właśnie sytuacja wystąpiła w rozpoznawanej sprawie. W terminie otwartym do zaskarżenia postanowienia z dnia 19 marca 2018r. o odrzuceniu skargi, u podstaw którego legło stwierdzenie nieuzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej, pełnomocnik skarżącej spółki wystąpił zarówno z zażaleniem przeciwko postanowieniu odrzucającemu skargę kasacyjną, jak i z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych tej skargi, opierając jego żądanie o tezę, że naruszenie terminu nie było przez niego zawinione. Konkurencyjność i sprzeczność podstaw obydwu tych środków prawnych jest oczywista. Z tej przyczyny wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej podlega odrzuceniu na podstawie art. 88 powołanej ustawy [por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn. akt II OZ 1347/10 (LEX 743823), z dnia 6 października 2015r., sygn. akt II OZ 935/15, z 25 lutego 2016r. sygn. akt II OZ 197/16, również dostępne na wskazanej wyżej stronie internetowej orzeczeń sądów administracyjnych]. Wniesienie zażalenia stworzyło procesową przeszkodę dla merytorycznego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej.
Z powyższych względów, na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.