Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA - Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. M. na postanowienie Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania postanawia: - odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 24 czerwca 2013 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 r. nr [...]. Postanowieniem tym Rada do Spraw Uchodźców uchyliła swoje wcześniejsze postanowienie z dnia [...] kwietnia 20013 r. (nr [...]) o zawieszeniu postępowania odwoławczego od decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] stycznia 2012 r. (nr [...]). Skarżący dołączył do skargi wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Jak wynika z akt sprawy, zaskarżone postanowienie Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] maja 2013 r. zostało doręczone skarżącemu, łącznie z innym rozstrzygnięciem tego organu (decyzją nr [...]) w dniu 20 maja 2013 r.
We wniosku o przywrócenie terminu skarżący oświadczył, że uchybił terminowi do wniesienia skargi bez swej winy. Wyjaśnił, że w dniu 20 maja 2013 r. otrzymał dwa, niekorzystne dla niego rozstrzygnięcia organu administracji, które zamierzał zaskarżyć do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Niemniej jednak, z uwagi na charakter i stopień skomplikowania spaw oraz poziom znajomości języka polskiego, nie był w stanie dochować terminu do wniesienia skargi w niniejszej spawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.; dalej "p.p.s.a.") czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże, jak stanowi art. 81 § 1 zd. 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Zatem konieczną i zarazem podstawową przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określoną czynność sądową. Przepisy ustawy p.p.s.a., stanowiąc o tej przesłance nie określają, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony ubiegającej się o przywrócenie terminu. Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 22 października 2010 r. (II FZ 534/10) ocena ta została pozostawiona uznaniu sądu, który brak winy w uchybieniu terminu powinien oceniać z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Wspomniane okoliczności faktyczne powinny być oceniane z punktu widzenia zachowania prawa do sądu, także w zakresie rzetelności proceduralnej (art. 45 Konstytucji RP oraz art. 6 ust.1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, ratyfikowanej przez Rzeczypospolitą Polską).
Sąd stwierdza, że nie dopatrzył się braku winy strony w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, a to wykluczyło możliwość przywrócenia terminu do dokonania tej czynności procesowej.
Nie zasługuje na uwzględnienie zwłaszcza argument dotyczący niedostatecznej znajomości języka polskiego przez stronę. W orzecznictwie sądowym przyjęto, że przywrócenia uchybionego terminu nie uzasadnia nieznajomość języka polskiego (por. wyrok NSA z dnia 6 września 2001 r., V SA 165/01). Podkreślić należy, że stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. nr 90, poz. 999 ze zm.) język polski jest językiem urzędowym organów, instytucji i urzędów podległych m.in. konstytucyjnym organom państwa powołanych w celu realizacji zadań tych organów. Oświadczenia składane tym organom muszą być dokonywane w języku polskim (art. 5 ust. 2 cyt. ustawy). Z treści art. 5 ust. 2 w zw. z art. 4 pkt 1 ustawy o języku polskim wynika obowiązek prowadzenia wszelkich czynności procesowych w języku polskim. Nieznajomość języka polskiego nie może więc być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą uchybienie terminu.