Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. N. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych ze zbioru PESEL postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
I. N. w odpowiedzi na wezwanie Przewodniczącego Wydziału IV do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] lipca 2014 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia danych ze zbioru PESEL, wniosła o przyznanie jej prawa pomocy, w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z 20 października 2014 r. referendarz sądowy odmówił skarżącej przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Powyższe postanowienie zostało doręczone skarżącej w dniu 29 października 2014 r. Skarżąca w dniu 31 października 2014 r. wniosła sprzeciw od skargi.
Zarządzeniem z 5 listopada 2014 r. wezwano skarżącą do nadesłania wyciągów z posiadanych rachunków bankowych uwzgledniających operacje bankowe w okresie ostatnich trzech miesięcy (tj. sierpień, wrzesień i październik 2014 r.), oświadczenia wskazującego na wysokość wydatków ponoszonych w gospodarstwie domowym oraz zaświadczenie o sytuacji rodzinnej skarżącej wydanego przez właściwą do spraw zdrowia lub opieki społecznej jednostkę organizacyjną gminy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym.
Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że I. N. wniosła w terminie sprzeciw od postanowienia z 20 października 2014 r. i nie zawiera on braków skutkujących jego odrzuceniem. W konsekwencji postanowienie referendarza sądowego utraciło moc, a wniosek o przyznanie prawa pomocy rozpoznaje Sąd.
Dalej należy podkreślić, że zasadą jest, iż strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 p.p.s.a.). Wyjątkiem od powyższej zasady jest instytucja prawa pomocy, która winna być stosowana tylko w sytuacjach, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. W myśl art. 245 § 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). Stosownie do treści art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przyznaje się osobie fizycznej, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Dokonując oceny oświadczeń I. N. o jej stanie majątkowym i rodzinnym Sąd uznał, że wniosek o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z oświadczeniami złożonymi w toku postępowania o przyznanie prawa pomocy skarżąca jednoosobowo prowadzi gospodarstwo domowe. Posiada mieszkanie o powierzchni 31,30 m2. Skarżąca jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku (zaświadczenie z [...] sierpnia 2014 r.). Do końca sierpnia 2014 r. otrzymywała pomoc z opieki społecznej: dodatek mieszkaniowy w wysokości 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych oraz dodatek energetyczny w wysokości 11,36 (jedenaście zł trzydzieści sześć groszy). Na wydatki skarżącej składa się opłata miesięczna za lokal 369,56 zł (trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych pięćdziesiąt sześć groszy).