Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Anita Wielopolska-Fonfara po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. oddalającego skargę K. W. na uchwałę Rady Gminy L. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 19 czerwca 2015 r. oddalił skargę K. W.
Postanowieniem z 27 listopada 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie K. W. na postanowienie WSA w Warszawie z 12 października 2015 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej od powyższego wyroku, wniesionej za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika skarżącej - adwokata.
Skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika skarżącej - adwokata, wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, uzasadniając uchybienie terminu stanem podgorączkowym praktykanta przygotowującego pisma do wysyłki podczas nieobecności pełnomocnika skarżącej w siedzibie kancelarii.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 P.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Wniosek nie jest zasadny.
W ocenie Sądu nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
Brak winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej (tu: wniesienia skargi kasacyjnej). Oceniając wystąpienie tej przesłanki (braku winy), sąd przyjmuje obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy lub interesy swego mocodawcy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy pełnomocnik strony nie mógł usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Pomyłka praktykanta kancelarii w zaadresowaniu koperty nie jest taką przeszkodą, stąd jest zawiniona, co jednocześnie stanowi o winie pełnomocnika skarżącej, który nie zapewnił sprawnej obsługi postępowania. Pełnomocnik skarżącej powinien był bowiem, w przypadku choroby osoby odpowiedzialnej za przygotowanie pism do wysyłki, zapewnić stosowne zastępstwo innej osoby, mogącej prawidłowo wykonać te czynności. Nieobecność pełnomocnika skarżącej w siedzibie kancelarii, w sytuacji nieobecności w tej siedzibie osoby mogącej zawiadomić pełnomocnika skarżącej o złym samopoczuciu praktykanta bądź w sytuacji zaniechania zawiadomienia przez nią o takiej okoliczności, stanowi o braku należytej staranności w prowadzeniu sprawy. W analizowanym stanie faktycznym zarzucić więc można pełnomocnikowi skarżącej brak nadzoru nad praktykantem, czego konsekwencją było błędne zaadresowanie pisma.
Biorąc pod uwagę, że nie uprawdopodobniono okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu, Sąd na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.