Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec (spr.) na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 maja 2018 r. wniosku E. Z. o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2299/16 w sprawie ze skargi E. Z. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z 9 grudnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2299/16, oddalił skargę wniesioną przez E. Z., reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia.
W piśmie z 23 kwietnia 2018 r. profesjonalny pełnomocnik strony skarżącej wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku, jednocześnie wnosząc wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku z 9 grudnia 2016 r. oraz uiszczając opłatę kancelaryjną od ww. wniosku. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu profesjonalny pełnomocnik podał, że pracownik kancelarii w dniach następujących po wydaniu wyroku uzyskał, za pośrednictwem informacji telefonicznej tut. Sądu, błędną informację, że skarga została uwzględniona, a uzasadnienie wyroku zostanie sporządzone z urzędu, w trakcie zaś okresowej kontroli stanu spraw kancelarii "wyszło na jaw, iż nie ma śladu po wyroku z dnia 9 grudnia 2016 r.". Profesjonalny pełnomocnik wskazał, że w dniu 16 kwietnia 2018 r. osobiście uzyskał informację telefoniczną, że wyrokiem z 9 grudnia 2016 r. prawomocnie oddalono skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienie wyroku nie zasługuje na uwzględnienie.
Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych wynikłych wskutek uchybienia terminowi procesowemu, gdy strona nie ponosi winy w jego uchybieniu. Intencją prawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowych było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć.
W myśl art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), zwana dalej "p.p.s.a.", czynność procesowa podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jeżeli jednak strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1 i § 2 p.p.s.a.). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).
Fundamentalne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej ma ustalenie, że uchybienie terminowi nie nastąpiło z winy strony (por. postanowienie NSA z 13 lutego 2018 r., sygn. akt II OZ 101/18). Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności rozpoznawanej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet niewielkim niedbalstwem. (por. postanowienie NSA z 1 lutego 2018 r., sygn. akt I OZ 58/18). Z brakiem winy mamy, bowiem do czynienia tylko w przypadku zaistnienia niezależnych od strony, która uchybiła terminowi, oraz niemożliwych do przezwyciężenia okoliczności z powodu, których doszło do przekroczenia terminu procesowego.