Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Wykowski po rozpoznaniu 14 września 2018 r. sprzeciwu W. B. od postanowienia referendarza sądowego z 13 lipca 2018 r. o umorzeniu postępowania w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości postanawia - utrzymać w mocy postanowienie referendarza sądowego -
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 15 marca 2018 r. sygn. akt IV SA/Wa 2387/17 oddalił skargę W. B. na decyzję Wojewody [...] z [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, w złożonym na urzędowym formularzu wniosku z 6 czerwca 2018 r. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
W piśmie z 2 lipca 2018 r. pełnomocnik skarżącego oświadczyła, że zmuszona jest wycofać wniosek o przyznanie prawa pomocy ze względu na wystąpienie nieścisłości w wyliczeniu dochodów i wydatków rodziny.
Postanowieniem z 13 lipca 2018 r. referendarz sądowy wobec cofnięcia wniosku umorzył postępowanie w przedmiocie przyznania prawa pomocy.
Pismem z 30 lipca 2018 r. pełnomocnik skarżącego wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia. W jego treści wskazano, że wobec wcześniejszego omyłkowego wezwania Sądu do złożenia wniosku na urzędowym formularzu, skarżący uznał to za "nowe utrudnienie" i postanowił zrezygnować z tej pomocy i skierować się o nią do innych instytucji. Natomiast wobec wyjaśnienia tej pomyłki w treści postanowienia z 13 lipca 2018 r. skarżący "wnioskuje o anulowanie pisma z 2 lipca" i "uznanie wniosku o przyznanie prawa pomocy".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 249a ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się.
Strona jest dysponentem wszczętego przez siebie postępowania i podejmuje suwerenne decyzje co do sposobu jego prowadzenia. W niniejszej sprawie zostało złożone przez pełnomocnika skarżącego oświadczenie o cofnięciu wniosku o przyznanie prawa pomocy. Konsekwencją złożonego takiego oświadczenia jest jego umorzenie i przez to zakończenie. Motywy, dla których strona podjęła takie, a nie inne decyzje, nie mają wpływu na skutki procesowe z nich wynikłe. W tak ustalonym stanie rzeczy postanowienie referendarza sądowego, jako prawidłowe, nie zasługuje na uchylenie.
W świetle wszystkich powyższych okoliczności, Sąd podstawie art. 260 § 1 oraz § 3 w zw. z art. 249a p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.