Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Monika Stępkowska - Bigiej po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata K. P. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do powrotu oraz zakazu ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen postanawia: przyznać na rzecz adwokata K. P. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy oraz kwotę 27,60 (dwadzieścia siedem 60/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług.
Postanowieniem z dnia 19 listopada 2018 r. starszy referendarz sądowy przyznał A. O. (skarżącej) prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w [...] wyznaczyła dla skarżącej adwokata K. P. pełnomocnikiem z urzędu w niniejszej sprawie.
Wyrokiem z dnia 20 lutego 2019 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.
Sąd doręczył pełnomocnikowi skarżącego - na skutek złożonego przez niego w ustawowym terminie wniosku o sporządzenie uzasadnienia - ww. wyrok wraz z uzasadnieniem w dniu 22 maja 2019 r.
W dniu 28 maja 2019 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) pełnomocnika z urzędu, złożył w sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wraz z jej odpisem oraz wniósł o przyznanie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu i oświadczył, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości ani w części.
Rozpoznając przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez adwokata ustanowionego z urzędu, reguluje w rozpatrywanej sprawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714).
W myśl § 21 ust. 1 pkt 2 lit. "b" tego rozporządzenia, opłata za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi - 50 % opłaty określonej w pkt. 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Opłata określona w pkt. 1 omawianego przepisu wynosi 240 zł.
Natomiast stosownie do treści § 4 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przed adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1 i 2 podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik z urzędu sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawierający oświadczenie o nieopłaceniu tych kosztów ani w całości, ani w części.
W tej sytuacji uznano, że należy mu przyznać wynagrodzenie za zastępstwo prawne w kwocie 120 zł (50 % stawki, bowiem reprezentował on skarżącą w postępowaniu w pierwszej instancji) i podwyższyć tę kwotę o kwotę podatku od towarów i usług (23%).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.