Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia NSA -Otylia Wierzbicka po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi następcy prawnego S. P. - S. P. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia [...] listopada 1996 r. nr [...] w przedmiocie samowolnego usytuowania wysypiska śmieci postanawia: - umorzyć postępowanie sądowe.
S. P. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia [...] listopada 1996 r. w przedmiocie samowolnego usytuowania wysypiska śmieci.
Postanowieniem z dnia 30 marca 1999 r. postępowanie sądowe w sprawie zostało zawieszone przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na śmierć skarżącego S. P.
Następnie w sprawie ustalono, iż następcą prawnym po zmarłym skarżącym jest jego syn S. P. s. S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 lutego 2009 r. na podstawie art. 128 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 zwana dalej P.p.s.a.) podjął zawieszone postępowanie uznając, że ustała przyczyna zawieszenia.
Zarządzeniem z dnia 19 stycznia 2009 r. Sąd wezwał następcę prawnego skarżącego do złożenia, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania, oświadczenia na piśmie, czy popiera skargę, czy też ją cofa, pod rygorem, iż brak odpowiedzi na powyższe wezwanie zostanie potraktowane przez Sąd jako cofnięcie skargi. Niniejsze wezwanie zostało skutecznie doręczone następcy prawnemu skarżącego w dniu 30 stycznia 2009 r., a więc termin do jego wykonania upłynął w dniu 6 lutego 2009 r.
Wobec powyższego cofnięcie skargi w ocenie Sądu jest dopuszczalne oraz skuteczne w świetle przepisu art. 60 ustawy P.p.s.a, zgodnie z którym, w przypadku cofnięcia skargi przez skarżącego Sąd może uznać cofnięcie za niedopuszczalne tylko w sytuacji, gdy zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W tej sytuacji, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji postanowienia.