Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Aneta Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. Z. na postanowienia Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] grudnia 2008r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: odrzucić skargę
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 28 kwietnia 2009r., doręczonym w odpisie, wezwano skarżącego P. Z. do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 100 zł - w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie zostało odebrane przez skarżącego 5 maja 2009r. (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 29), zaś termin do uiszczenia opłaty sądowej upłynął bezskutecznie 12 maja 2009r.
Skarżący w piśmie z 7 maja 2009r. oświadczył, iż cofa skargę na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z [...] grudnia 2008r.
z powodu zrezygnowania przez inwestora z budowy zakładu produkującego beton.
Sąd zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ((Dz.U. nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.) od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stały lub stosunkowy. Do pism tych należy skarga (art. 230 § 2 P.p.s.a.). Z kolei zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a. Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata. Oznacza to, iż Sąd do czasu uiszczenia wymaganej opłaty sądowej nie może rozpoznać żadnych wniosków strony, z pismem cofającym skargę włącznie (postanowienie NSA z 10.06.1987r., sygn. akt SA/Gd 537/87, publ. OSP 1990, nr 4, poz. 207).
Jak wynika z przedstawionego stanu sprawy skarżący w piśmie procesowym z 7 maja 2009r. cofnął skargę. Sąd mając jednak na względzie fakt, iż skarżący nie uiścił wpisu od skargi w terminie ustawowym przewidzianym dla tej czynności oraz treść powyższych regulacji prawnych - nie mógł rozpatrywać skuteczności cofnięcia skargi, która jako nieopłacona podlegała odrzuceniu.
W tym stanie rzeczy - na mocy art. 220 § 3 P.p.s.a. - postanowiono jak w sentencji.