Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. M. o wstrzymanie wykonania decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] lutego 2017 r. nr [...] w sprawie ze skargi S. M. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] lutego 2017 r. nr [...]
W piśmie z dnia 18 grudnia 2017 r. S. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] lutego 2017 r. nr [...] o nałożeniu na Skarżącego kary pieniężnej.
W piśmie z dnia 14 lutego 2018 r. Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania powyższej decyzji powołując się na trudną sytuację finansową i zły stan zdrowia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosowanie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369), Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższego przepisu wynika, że dopuszczalne jest wstrzymanie, obok zaskarżonego aktu, również aktu wydanego w granicach tej samej sprawy.
Chodzi tu jednak o sprawę w ujęciu materialnym, zatem o "postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy" można mówić wówczas, gdy przedmiotem tych postępowań będzie sprawa wykazująca tożsamość podmiotową i przedmiotową. Takie rozumienie omawianego pojęcia znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie (por. postanowienie NSA z dnia 12 czerwca 2012 r., sygn. akt II FZ 441/12 oraz T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008 r., s. 344).
Na sprawę administracyjną, w znaczeniu materialnoprawnym, składają się zaś elementy podmiotowe i przedmiotowe. Oznacza to, że w postępowaniu organów obu instancji musi występować tożsamość podmiotu będącego adresatem praw lub obowiązków (podmiotowa) oraz tożsamość podstawy prawnej i faktycznej (przedmiotowa).
W niniejszej sprawie, przedmiotem zaskarżenia jest rozstrzygnięcie procesowe - odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, zaś przedmiotem wniosku rozstrzygnięcia merytoryczne - o wymierzeniu kary pieniężnej. Brak jest zatem tożsamości przedmiotowej rozstrzygnięć wydanych w niniejszej sprawie.
Wobec powyższego Sąd nie mógł uwzględnić żądania wstrzymania wykonania decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Lublinie z [...] lutego 2017 r. nr [...]
Na marginesie jedynie należy zaznaczyć, że nawet w sytuacji, gdyby rozpoznanie złożonego w niniejszej sprawie wniosku było dopuszczalne to i tak nie zasługiwałby on na uwzględnienie, ponieważ Skarżący nie wykazał, że konieczność uiszczenia nałożonej kary pieniężnej spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.