Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Alina Balicka po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Burmistrza S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Burmistrza S. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji .
Burmistrz S. wraz ze skargę na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] listopada 2015 r. w przedmiocie wymierzenia kary wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z zasadą przyjętą w art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Z konstrukcji powołanego przepisu wynika, że żądając wstrzymania wykonania decyzji, strona ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Na stronie skarżącej spoczywa zatem obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Nie można bowiem przyjąć, że w sytuacji, gdy skarżący nie wskazuje we wniosku ani na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków ani tych przesłanek w ogóle nie uzasadnia, to obowiązkiem sądu jest poszukiwanie tych okoliczności (por. np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 listopada 2007 r., sygn. akt II FZ 338/07, wskazane orzeczenie oraz orzeczenie powołane poniżej dostępną są w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Co więcej, brak uzasadnienia wniosku nie jest brakiem formalnym wymagającym wezwanie do jego uzupełnienia czy uniemożliwiającym wnioskowi nadania mu dalszego biegu (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2015 r. sygn. akt II OZ 939/15).
W ocenie Sądu przedmiotowy wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie spełnia wskazanych wyżej wymogów. Strona skarżąca wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie uzasadniła swojego żądania, nie przedstawiła żadnego argumentu wskazującego na potrzebę czy konieczność wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Wobec braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu niemożliwa była jego merytoryczna ocena.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji.