Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Sędzia WSA Kaja Angerman po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi O. G. na decyzję Szefa Urzędu Do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę postanawia: przywrócić termin
Pismem z 27 lutego 2016r. O. G. (zwany dalej skarżącym) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Szefa Urzędu Do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zarządzeniem z dnia 5 kwietnia 2016 r skarżący został wezwany do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie 1 odpisu skargi. Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 18 kwietnia 2016 r. W dniu 6 maja 2016 r. skarżący nadał w Urzędzie Pocztowym przesyłkę do Sądu zawierającą przedmiotowy odpis skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu wniosku - O. G. podał, iż wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi zostało odebrane przez właściciela mieszkania w którym mieszka w dniu 18 kwietnia 2016 r.. W związku z jego nieobecnością w kraju, właściciel mieszkania przekazał korespondencję właścicielowi firmy, w której zatrudniony jest skarżący. Dokumenty będące przedmiotem wezwania, zostały przekazane przez skarżącego z zagranicy, a następnie omyłkowo wysłane do Organu. Ponieważ korespondencja została opatrzona adresem siedziby organu, a nie adresem do korespondencji, przesyłka została zwrócona skarżącemu w dniu 4 maja 2016 r. W dniu 5 maja 2016 r. korespondencja została odebrana przez skarżącego i następnie nadana 6 maja 2016 r do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie. Do wniosku skarżący dołączył oświadczenie pracodawcy, iż skarżący w dniach od 12 marca 2016 r. do 4 maja 2016 r. przebywał za granicą w delegacji służbowej oraz o błędzie w zaadresowaniu korespondencji. Ponadto załączył dane z tachografu poświadczające, że w danym okresie przebywał poza granicami kraju oraz kopertę, w której została omyłkowo nadana przesyłka do Organu. Wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżący uzupełnił braki formalne skargi poprzez nadesłanie 1 odpisu skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Wniosek podlega uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 85 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej p.p.s.a.), czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Art. 87 p.p.s.a. stanowi natomiast, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Brak winy stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Przepis art. 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (vide: Tadeusz Woś, Hanna Knysiak - Molczyk, Marta Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2005, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis s. 333). Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy (vide: J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2012, s. 270; M. Jagielska, A. Wiktorowska, P. Wajda (w:) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, red. R. Hauser, M. Wierzbowski, Warszawa 2011, s. 409).