Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - sędzia WSA Łukasz Krzycki po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku E. B. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi E. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Zaskarżona decyzja została wysłana do Skarżącego na adres podany przez niego w postępowaniu administracyjnym i dwukrotnie ją awizowano (11 grudnia 2015 r. i 21 grudnia 2015 r.).
Skarżący 9 marca 2016 r. wniósł skargę na wskazaną w sentencji decyzję oraz wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek uzasadniono okolicznością, że Skarżący otrzymuje wiele korespondencji listami poleconymi, a ponadto zdarzały się nieprawidłowości w pracy listonosza i innych pracowników oddziału poczty. Skarżący załączył kopię awiza, na którym nie ma numeru przesyłki ani terminu, do którego należy ją odebrać.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi nie jest zasadny.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu, zaś art. 87 § 2 P.p.s.a. stanowi, że w piśmie z wnioskiem o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Kwestię doręczenia pisma w postępowaniu administracyjnym reguluje m. in. art. 44 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.". W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 i 43 K.p.a. operator pocztowy w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej (§ 1). Zawiadomienie o pozostawieniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w terminie siedmiu dni, licząc od dnia pozostawienia zawiadomienia w miejscu określonym w § 1, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (§ 2). W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia (§ 3). Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (§ 4).
Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji przesyłka ją zawierająca była dwukrotnie awizowana - 11 grudnia 2015 r. i 21 grudnia 2015 r., a zawiadomienie o jej pozostawieniu w placówce pocztowej zostało umieszczone zgodnie z art. 44 § 2 K.p.a.
Odnosząc się do uzasadnienia wniosku należy podnieść, że przedstawienie jednej kopii wadliwego awiza nie stanowi wystarczającego uprawdopodobnienia, że większość z licznej korespondencji kierowanej do Skarżącego jest błędnie awizowana. Należy bowiem zauważyć, że awizo korzysta z mocy dowodowej dokumentu urzędowego (patrz: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt I FZ 2/16 - dostępne na stronie internetowej orzeczenia.nsa.gov.pl - w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych) i aby podważyć jego prawidłowość należałoby uprawdopodobnić, że stwierdzone uchybienia w pracy listonosza lub placówki pocztowej mają na tyle systemowy charakter, że uzasadniają przywrócenie terminu.
W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 86 § 1 w zw. z art. 87 § 2 P.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.