Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (spr.) Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Alicja Palus po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. D. o wyłączenie: sędziego WSA Lidii Serwiniowskiej, sędziego NSA Mirosławy Rozbickiej-Ostrowskiej, sędziego NSA Tadeusza Kuczyńskiego, sędziego NSA Jolanty Sikorskiej, sędziego WSA Wandy Wiatkowskiej-Ilków, sędziego NSA Henryka Ożoga, sędziego WSA Alojzego Wyszkowskiego, sędziego NSA Julii Szczygielskiej od orzekania w sprawie o sygn. akt IV SA/Wr 111/15 ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego postanawia: wniosek oddalić.
Pismem z dnia 13 października 2015 r. skarżąc złożył wniosek o wyłączenie sędziów wymienionych w sentencji orzeczenia od rozpoznania sprawy na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że zarzuca sędziom "faworyzowanie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W." w swoich sprawach przed Wojewódzkim Sadem Administracyjnym we Wrocławiu. Na dowód wniosku skarżący przywołał następujące sygn. akt: IV SA/Wr 221/14, IV SA/Wr 226/14, IV SA/Wr 662/14.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 18 i 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U.z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyłączenie sędziego od orzekania w sprawie sądowoadministracyjnej może nastąpić z mocy samej ustawy, bądź też na wniosek strony.
Przyczyny wyłączenia z mocy ustawy zostały enumeratywnie wymienione w art. 18 p.p.s.a. W związku z tym, że tworzą one katalog zamknięty, nie jest możliwe stosowanie w tym zakresie wykładni rozszerzającej. Tym samym, nie można wyłączyć sędziego z mocy ustawy w przypadkach innych niż przewidziane przez ustawodawcę, bez względu na subiektywne odczucia osób występujących w sprawie.
Ponadto stosownie do treści art. 19 p.p.s.a., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, Sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Przyczyny wyłączenia sędziego na wniosek strony zostały zatem przez ustawodawcę jedynie ogólnie wskazane. W konsekwencji zasadność wniosku o wyłączenie sędziego zależy od okoliczności faktycznych, jakie w każdym konkretnym przypadku mogą mieć wpływ na sposób prowadzenia postępowania przez sędziego. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że zgodnie z art. 20 p.p.s.a to strona składająca wniosek obowiązana jest wskazać oraz uprawdopodobnić przyczyny wyłączenia. Ponieważ instytucja wyłączenia sędziego stanowi gwarancję konstytucyjnego prawa do bezstronnego Sądu, Sąd rozpatrując wniosek obowiązany jest nie tylko zbadać, czy występują podstawy wyłączenia, ale również czy przytoczone okoliczności mogą budzić wątpliwości co do bezstronności sędziego i uzasadnić jego wyłączenie.
Wreszcie wskazać należy, że wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego, stosownie do art. 22 § 2 p.p.s.a., musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez tego sędziego, którego wniosek dotyczy. Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971 r., sygn. akt I CZ 212/71, OSNCP 1972, nr 3, poz. 55).
Zważywszy na powyższe, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie występują okoliczności mogące stanowić podstawę do wyłączenia sędziów wskazanych przez skarżącego od orzekania w sprawie. Sąd bowiem, nie dostrzegł istnienia przesłanek, o których mowa w art. 18 p.p.s.a, stanowiących podstawę do wyłączenia z mocy ustawy.