Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za pobyt członka rodziny w domu pomocy społecznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 31 maja 2017 S. G. (zwany dalej wnioskodawcą, stroną lub skarżącym) wniósł skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] kwietnia 2017 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] orzekającą o ustaleniu odpłatności za pobyt ojca skarżącego w Domu Pomocy Społecznej "[...]" w B. w wysokości 1.039,18 złotych miesięcznie.
W skardze strona wniosła o wstrzymanie wykonania kwestionowanego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Postanowienie, o którym mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (§ 5).
Na wstępie podkreślić należy, że instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jest formą tymczasowej ochrony sądowej będącej wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a, stanowiącej, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jedynie wystąpienie szczególnych warunków, którymi są: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, może doprowadzić do tego, że w konkretnej sytuacji skarżący otrzyma tę wyjątkową ochronę przed konsekwencjami wynikającymi z kwestionowanych aktów lub czynności.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przez pojęcie znacznej szkody rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04).
Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06).
Zwrócić zatem uwagę należy, że przesłankami wstrzymania wykonania nie są jakiekolwiek skutki czy jakakolwiek szkoda, lecz szkoda i skutki kwalifikowane tzn. przekraczające normalne następstwa związane z wykonywaniem aktu.
Wykazanie istnienia tych szczególnych warunków, które uzasadniałyby potrzebę udzielenia skarżącemu tymczasowej ochrony sądowej, leży jednak po jego stronie. Wnioskując zatem o wstrzymanie wykonania określonego aktu lub czynność skarżący winien należycie udowodnić, że jego obiektywna sytuacja daje podstawy do stwierdzenia, że w rzeczywistości zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W tym celu swoje twierdzenia skarżący winien poprzeć odpowiednimi dokumentami pozwalającymi na weryfikację przez Sąd jego sytuacji (por. postanowienia NSA z: 18 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 502/09 oraz 11 maja 2011 r., sygn. akt I FZ 88/11).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że Sąd nie znalazł podstaw do wstrzymania wykonania przedmiotowej decyzji. Wnioskodawca nie poparł swojego żądania jakimikolwiek argumentami, które świadczyłyby o zaistnieniu przesłanki wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Nie można za takie przesłanki uznać zaś ogólnych zarzutów stawianych wprost skarżonemu rozstrzygnięciu, gdyż mogą one zostać rozstrzygnięte dopiero w orzeczeniu kończącym postępowanie sądowe.
Skoro brak było po stronie skarżącego jakichkolwiek wyjaśnień uzasadniających wstrzymanie wykonania zakwestionowanej decyzji, to należało tym samym uznać, że w sprawie nie zachodzą przesłanki do zastosowania ochrony tymczasowej.
Nadmienić również trzeba, że majątkowy charakter decyzji nie może stanowić samoistnej podstawy do wstrzymania jej wykonania, zwłaszcza gdy brak jest odpowiedniej płaszczyzny porównawczej jaką będą zawsze warunki materialne strony skarżącej.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia.