Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. O. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie przyznania zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 7 czerwca 2017 r. A. O. (zwana dalej wnioskodawczynią, stroną lub skarżącą) wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2017 r., nr [...] uchylającą w całości decyzję Wójta Gminy Ś. z dnia [...] lutego 2017 r., nr [...] oraz przekazującą sprawę przyznania zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.
W skardze strona wniosła o wstrzymanie wykonania zakwestionowanej decyzji wskazując, że prowadzenie przez organ pierwszej instancji dalszych czynności mogłoby skutkować dla strony stratami w postaci braku wyrównania należnych dodatków od miesiąca marca.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 zd. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Postanowienie, o którym mowa w § 3 i 4, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (§ 5).
Na wstępie podkreślić należy, że instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest formą tymczasowej ochrony sądowej będącej wyjątkiem od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a, stanowiącej, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jedynie wystąpienie szczególnych warunków, którymi są: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowanie trudnych do odwrócenia skutków, może doprowadzić do tego, że w konkretnej sytuacji skarżący otrzyma tę wyjątkową ochronę przed konsekwencjami wynikającymi z kwestionowanych aktów lub czynności.
Niezbędną jednak przesłanką do wstrzymania wykonania aktu lub czynności jest uprzednie stwierdzenie, że można go zaliczyć do katalogu rozstrzygnięć, które podlegają wykonaniu jako akty zobowiązujące, ustalające dla adresatów nakazy powinnego lub zakazy określonego zachowania, czy też przyznające prawa lub obowiązki (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. akt I OZ 1863/15).
W niniejszej sprawie przedmiotem zaskarżenia, a zarazem wniosku o wstrzymanie wykonania jest decyzja Kolegium uchylająca w całości rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w sprawie przyznania zasiłku rodzinnego wraz z dodatkami i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Zaskarżone rozstrzygnięcie, nie jest zatem tego rodzaju aktem administracyjnym, który nakładałby na adresata jakikolwiek obowiązek, bądź też przyznawałby mu określone uprawnienie. Jest to orzeczenie wyłącznie o charakterze procesowym, powodujące przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Ze swej istoty nie może więc ono prowadzić do wywołania skutków materialnych, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt II GZ 360/16, 18 listopada 2015 r., sygn. akt II OZ 2682/15, 6 października 2010 r., sygn. akt II GZ 281/10).
W takiej sytuacji nie można więc było stwierdzić, aby kwestionowany akt zawierał postanowienia wywołujące trudne do odwrócenia skutki lub prowadzące do niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody.
Podniesiona zaś przez stronę kwestia ewentualnego braku wyrównania należnych dodatków do zasiłku rodzinnego od miesiąca marca 2017 r. ma charakter przyszły i niepewny. Na obecnym etapie postępowania nie jest bowiem wiadomo nie tylko jaki kształt ostatecznie przybierze ponownie wydana decyzja przez organ pierwszej instancji, ale nawet czy zaskarżone rozstrzygnięcie Kolegium pozostanie w obrocie prawnym.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 61 § 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.