Ewa Orłowska - referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku radcy prawnego ustanowionego z urzędu T. S. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi A. S. - W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu radcy prawnemu, ustanowionemu z urzędu, wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej w wysokości 180 zł, podwyższone o stawkę podatku VAT w kwocie 41,40 zł, czyli ogółem 221,40 zł.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 10 czerwca 2014 r. przyznano stronie skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
Dnia 24 czerwca 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła pełnomocnika z urzędu radcę prawnego T. S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 27 listopada 2014 r. oddalił skargę na wskazaną w sentencji decyzję. W wyroku tym zasądzono na rzecz radcy prawnego z urzędu wynagrodzenie według stawki maksymalnej wraz z podatkiem VAT za udział w postępowaniu przed sądem I instancji w wysokości 442,80 zł.
Pismem z dnia 5 lutego 2015 r. pełnomocnik z urzędu sporządził skargę kasacyjną od wspomnianego wyroku Sądu. Skarga ta zawiera o wniosek zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powiększonych o podatek VAT i oświadczenie, że opłaty z tytułu pomocy prawnej udzielonej z urzędu nie zostały opłacone w całości ani w części.
Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej, NSA wyrokiem z dnia 20 stycznia 2016 r. sygn. akt I OSK 874/15 uchylił zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji. We wspomnianym wyroku stwierdzono ponadto, że nie orzeczono o przyznaniu wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu na zasadzie prawa pomocy, ponieważ wynagrodzenie to jest przyznawane przez wojewódzki sąd administracyjny.
Z protokołu rozprawy przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wynika, że żadna ze stron nie stawiła się.
Następnie pismem z dnia 14 marca 2016 r. pełnomocnik z urzędu złożył wniosek wydanie postanowienia o przyznaniu wynagrodzenia za instancję kasacyjną. W jego uzasadnieniu podał, że wnosi o rozpatrzenie wniosku zawartego w skardze kasacyjnej o zasądzenie wynagrodzenia za II instancję. Dodał również, że obszerność problemów prawnych poruszonych w skardze kasacyjnej, istotność i złożoność przedstawionej argumentacji, a co za tym idzie również duży nakład pracy pełnomocnika pozwala na zasądzenie wynagrodzenia według stawki maksymalnej wynoszącej 150% stawki minimalnej według poprzedniego rozporządzenia z 2002 r.
Wniosek zawarty w skardze kasacyjnej i w powyższym piśmie został zakwalifikowany jako wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za udział w postępowaniu sądowym w II instancji według stawki maksymalnej.
Stosownie do art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad prawnych określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrot niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu reguluje w niniejszej sprawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.); dalej; rozporządzenia.