Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku W. F. o wstrzymanie wykonania postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zarzutów zgłoszonych przez dłużnika postanawia: odmówić wstrzymania wykonania postanowienia.
Pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. W. F., dalej: skarżący, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania za niedopuszczalne zarzutów zgłoszonych przez dłużnika.
Jednocześnie w skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Jako podstawę prawną skarżący wskazał przepis art. 61 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zdaniem skarżącego "nadejście" terminu do zwrotu kwoty 28.506,49 zł może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody i spowodować trudne do odwrócenia skutki dla skarżącego, który jest osobą schorowaną, w trudnej sytuacji finansowej. Żona skarżącego też choruje i obecnie nie posiada zatrudnienia. Skarżący utrzymuje również syna, który przebywa w Zakładzie Karnym. Jedynym źródłem dochodu rodziny jest emerytura. Skarżący posiada także zobowiązania kredytowe w znacznej wysokości. Obowiązek zwrotu wyżej wymienionej kwoty może doprowadzić, zdaniem skarżącego, do poważnego uszczerbku utrzymania koniecznego dla skarżącego i jego rodziny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności, jednakże Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części tego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przedmiotem wniosku o wstrzymanie, o którym mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wykonania wymagają. Nie można natomiast mówić o wykonaniu decyzji, jeżeli nie ma ona przedmiotu wykonania (węzła praw i obowiązków, który mógłby podlegać wykonaniu). Instytucja unormowana w art. 61 § 3 p.p.s.a. dotyczy tylko takich sytuacji, gdy akt organu administracyjnego nakłada na stronę określone obowiązki i kiedy wykonanie rozstrzygnięcia organu może spowodować wystąpienie po stronie skarżącego znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lipca 2008 r., II OZ 714/08, LEX nr 493646). Nie kwalifikują się do wykonania te spośród aktów prawnych, które dla sprowadzenia stanu prawnego lub faktycznego w nim określonego nie wymagają czynności podmiotów uprawnionych. W rzeczywistości więc problem wykonania aktu administracji dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone obowiązki (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lipca 2005 r., II SA/Gd 396/05, LEX nr 220325).
Zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie uznania zarzutów dłużnika (skarżącego) w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego za niedopuszczalne, to rodzaj aktu prawnego nie noszącego znamion wykonalności. Wynika to już z samej tylko istoty postanowienia, które jest orzeczeniem o charakterze procesowym, nie nadaje stronie uprawnień i nie ustala obowiązków o charakterze prawnomaterialnym, takich jak np. nałożenie zobowiązań pieniężnych. Taki też formalny charakter ma zaskarżone postanowienie, w którym Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało jedynie podniesione przez dłużnika (skarżącego) zarzuty dotyczące prowadzonego postępowania egzekucyjnego za niedopuszczalne. Orzeczenie to zatem w żaden sposób nie dotyka bezpośrednio należności pieniężnej tym postępowaniem objętej. Stanowisko takie wyrażone zostało również w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006 r., II FZ 882/05, publ. w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Administracyjnych. Odnosiło się ono wprawdzie do postanowienia wydanego w sprawie stanowiska wierzyciela w zakresie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym, jednakże pogląd ten znajduje przełożenie również na okoliczności faktyczne niniejszej sprawy. Oznacza to, że wniosek dotyczy postanowienia, które nie podlega wykonaniu.
Wobec powyższego Sąd, działając na podstawie art. 61 § 1, 3 i 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.