Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. W. o wstrzymanie wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie uznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego za świadczenie nienależnie pobrane postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Pismem z dnia 12 czerwca 2014 r. D. W. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. na oznaczoną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. , formułując jednocześnie w skardze został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z tym uzasadnieniem , że wykonanie decyzji narazi małoletnią K. M. (córkę skarżącej) na niepowetowane straty i pozbawi ją środków do życia całkowicie. Skarżąca wywodziła, że jeżeli Polska jest państwem prawa, w którym przestrzega się praw i dobra dzieci , to wykonanie zaskarżonej decyzji winno być wstrzymane. Według skarżącej nie ma dowodów na to, że ojciec K. M. nie żyje, zaś przetłumaczonego dokumentu, na który powołuje się Urząd Miasta nie można uznać za akt zgonu , albowiem nie jest wiarygodny - brak w nim dokładnych danych o zmarłym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej - p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania , o czym stanowi art.61 § 3 p.p.s.a. . Przy czym rozstrzygając na podstawie cytowanego wyżej art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd administracyjny jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Powołana na wstępie ustawa procesowa regulująca postępowanie przed sądami administracyjnymi wymienia w tym przepisie wyłącznie dwie przesłanki stanowiące podstawę do wstrzymania zaskarżonego aktu administracyjnego, a mianowicie: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wskazać w tym miejscu należy ,że próbę zdefiniowania przesłanki wyrządzenia znacznej szkody podjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/04 stwierdzając, że chodzi o taką szkodę, zarówno majątkową jak i niemajątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Nadto jak wynika z ugruntowanego już orzecznictwa sądowo-administracyjnego warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005 s. 166 -168). Podkreślenia jednak wymaga ,że przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. ochrona tymczasowa nie służy zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed skutkami bezpośrednio związanymi z jej wykonaniem , których ponadto nie można byłoby naprawić w razie ewentualnego uwzględnienia skargi .Chodzi więc o sytuację, w której szkoda wyrządzona wykonaniem konkretnej decyzji , nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia , ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu rzeczy ( por. postanowienie NSA z 16 kwietnia 2012r. sygn. II FZ 304/12) . Należy przy tym zaznaczyć, że na tym etapie postępowania Sąd nie dokonuje oceny zaskarżonej decyzji. Zostanie bowiem ona poddana odrębnemu badaniu pod kątem zgodności z obowiązującym porządkiem prawnym, zaś rozpoznawanie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może odbywać się na gruncie przesłanek mogących zaważyć o skasowaniu stanowiącego przedmiot skargi aktu.