Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Julia Szczygielska po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie uznania świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego za nienależnie pobrane postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji.
Decyzją z dnia 3 lipca 2017 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy wydaną z upoważnienia Prezydenta W. decyzje Administratora w Dziale Świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia 16 stycznia 2017 r., nr [...], uznającą świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone za okres od dnia 1 marca 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2015 r., w łącznej kwocie 1.241,31 zł za nienależnie pobrane i podlegające zwrotowi przez A. K. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.
Na tę decyzję, pismem z dnia 25 sierpnia 2017 r. A. K., zastępowana przez matkę A. K. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.
W niniejszej skardze pełnomocnik skarżącej zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania w całości ww. decyzji, gdyż wykonanie tego orzeczenia stanowi dla skarżącej poważny uszczerbek, a "są to jej jedyne środki utrzymania".
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Zgodnie zaś z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego prawa do złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Jedynie tytułem wyjaśnienia wskazać pełnomocnikowi skarżącej należy, że uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Uzasadnienie wniosku powinno zatem odnosić się do konkretnych okoliczności odzwierciedlających możliwość zajścia zagrożeń, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. powstania niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a brak należytego uzasadnienia w tym zakresie uniemożliwia pozytywną dla strony ocenę takiego wniosku. We wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Brak uzasadnienia wniosku we wskazanym kierunku uniemożliwia sądowi dokonanie oceny merytorycznej takiego wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1843/10, publ. na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).
Nie budzi żadnych wątpliwości, że wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej polega na wstrzymaniu skutków prawnych, które decyzja ta wywołuje, związanych z ustaleniem praw i obowiązków strony postępowania. Nie każdy zatem akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Przedmiotem udzielenia przewidzianej w tych przepisach ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które bezpośrednio nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Przy czym przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie.
W rozpoznawanej sprawie pełnomocnik skarżącej, poza wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie określił, która z przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. zaistniała wobec skarżącej. Ponadto, pełnomocnik skarżącej dokonując argumentacji na poparcie zasadności wniosku dokonał tego w sposób zbyt ogólny by można było wnioskować, że następstwem ich wykonania byłoby narażenie na niebezpieczeństwo doznania znacznej szkody i powstania sytuacji, w której brak będzie możliwości przywrócenia pierwotnego stanu rzeczy, czy też wynagrodzenia ewentualnej szkody.
W takim stanie rzeczy, wobec braku podstaw do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, orzeczono jak w sentencji postanowienia.