Wrocław 30 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. K. na działanie Zarządu Powiatu K. w przedmiocie rozstrzygnięcia konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących w K. odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
B. K. w dniu 1 września 2009 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na akt Zarządu Powiatu K. podjęty w sprawie rozstrzygnięcia konkursu na stanowiska dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących w K. Jednocześnie ze skargą wpłynął wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowej skargi. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wywodziła, że w dniu 26 czerwca 2009 r. rozstrzygnięty został konkurs na stanowisko dyrektora wskazanego Zespołu Szkół w K.. Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem konkursu skarżąca wezwała Zarząd Powiatu w K.. do usunięcia naruszenia prawa poprzez unieważnienie konkursu w dniu 7 lipca 2009 r.. Pismem z dnia 15 lipca 2009 r. - doręczonym w dniu 22 lipca 2009 r.- udzielono stronie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Według twierdzeń skarżącej informacje zawarte w powyższym piśmie spowodowały, że odstąpiła od wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rozstrzygnięcie konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących w K.. Dopiero w dniu 24 sierpnia 2009 r. skarżąca powzięła informacje, które - w jej ocenie - pozostają w sprzeczności z informacjami zawartymi w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, co według strony świadczy o tym, że organ administracji wprowadził ją w błąd, uniemożliwiając terminowe wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Zdaniem skarżącej przytoczona okoliczność ekskulpuje ją w zakresie uchybienia terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepisy art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uzależniają przywrócenie terminu od łącznego wystąpienia czterech przesłanek, a mianowicie:
- złożenia wniosku o przywróceniu terminu,
- uprawdopodobnienia przez skarżącego braku winy w uchybieniu terminu,
- dochowania terminu (nieprzekraczalnego) złożenia wniosku w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu,
- dopełnienia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności, dla której był ustanowiony termin.
Brzmienie przytoczonych przepisów art. 86 i 87 powołanej wyżej ustawy procesowej wskazuje na to, że przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić, gdy spełnione zostaną wszystkie określone w nim przesłanki. W szczególności przywrócenie takie jest możliwe w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. A contrario przywrócenie terminu jest możliwe, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła uniknąć, nawet przy dołożeniu największego w danych warunkach wysiłku (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego - Komentarz, Warszawa 1996, str. 295). Strona skarżąca składając wniosek o przywrócenie terminu winna zatem uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda była od niej niezależna, istniała cały czas aż do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, a zatem, że powstała ona w czasie terminu do dokonania czynności procesowej i trwała po jego upływie, aż do wystąpienia z wnioskiem. W takim też kontekście należało ocenić przedmiotowy wniosek. Z twierdzeń wniosku skarżącej o przywrócenie terminu wynika w sposób jednoznaczny, że przyczyną zaniechania strony w zakresie wniesienia skargi do sądu administracyjnego w ustawowym terminie była treść pisma z dnia 15 lipca 2009 r. stanowiącego odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. W tym zakresie twierdzenia wniosku o przywrócenie terminu - mające stanowić okoliczności uprawdopodabniające brak winy strony w niedochowaniu terminu - stanowią w istocie rzeczy polemikę z merytoryczną treścią wskazanego pisma, kwestionują bowiem prawidłowość rozstrzygnięcia konkursu na stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Ogólnokształcących w K. W tym miejscu wskazać należy, że okoliczności podlegające ocenie przez sąd w ramach rozpoznawania wniosku o przywrócenie uchybionego terminu, o których mowa w art. 87 § 2 p.p.s.a., a których wystąpienie ma uprawdopodobnić strona, z natury rzeczy muszą mieć charakter realny, a nie abstrakcyjny. Przy czym nie może być traktowana jako okoliczność faktyczna - innymi słowy zdarzenie możliwe do spostrzeżenia obiektywnie przez człowieka - niezależna od woli i wiedzy człowieka, ocena działania organu administracji - wyrażonego w dowolnej formie procesowej - dokonana przez stronę. W związku z tym podnoszony przez stronę zarzut wprowadzenia jej w błąd przez organ administracji w istocie rzeczy zmierza do odmiennej oceny faktów prawotwórczych mających znaczenie przy procedowaniu w ramach rozstrzygnięcia konkursu na stanowisko dyrektora. Wobec tego stwierdzić należy, że skarżąca nie wskazała żadnych niezależnych od niej i niezawinionych przez nią okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę do uznania, że niezachowanie terminu do złożenia skargi w mniejszej sprawie nastąpiło bez jej winy. Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny do odmowy przywrócenia terminu po myśli przepisu art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.