Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. A. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych w przedmiocie rozpatrzenia skarg na działalność Policji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i podjęcia czynności w celu zapobieżenia działaniom przestępczym postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu wpis od skargi w kwocie 100 (słownie: stu) złotych.
S. A. w piśmie z dnia 7 lutego 2014 r. wniósł za pośrednictwem Ministra Spraw Wewnętrznych skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Jako przedmiot zaskarżenia skarżący wskazał:
1. "resortową przestępczość zorganizowaną, która na przestrzeni wielu lat celowo podpalała zabudowania upatrzonych ofiar (ułomnych wiekowo, psychicznie i fizycznie), ażeby w następstwie tych przestępstw prawnie przejąć działki rolne lub budowlane od zrujnowanych psychicznie i finansowo pogorzelców - na korzystnych dla siebie warunkach, wykorzystując do tego w pełnym zakresie urząd Policji i MSW";
2. "przestępstwa z art. 239 Kodeksu karnego popełnione wspólnie i w uzgodnieniu przez Departament Kontroli, Skarg i Wniosków Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie i przez Biuro Kontroli Komendy Głównej Policji w Warszawie oraz przez Wydział Kontroli Komendy Wojewódzkiej Policji w K.";
3. "trzynastoletni (13) okres przewlekłości i bezczynności postępowania skargowego oraz (...) trzynastoletni (13) okres totalnego bezprawia, popełnionego przez resort spraw wewnętrznych";
4. "rutynowe poświadczanie nieprawdy co do okoliczności mających znaczenie prawne w policyjnej dokumentacji przez okres trzynastu (13) lat przez Policję i MSW";
5. "naruszenie Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, tj.: art. 6, art. 7 i art. 8 - przez resort spraw wewnętrznych";
6. "naruszenie art. art. 2, 18, 19, 23, 190a, 212, 239, 267, 271 Kodeksu karnego - przez resort spraw wewnętrznych";
7. "naruszenie art. art. 221, 222, 223, 225, 227, 228, 237, 238, 239, 241 Kodeksu postępowania administracyjnego - przez resort spraw wewnętrznych".
We wstępnej części skargi, oznaczonej jako "krótkie wprowadzenie", skarżący podniósł w szczególności, że osobiście, od trzynastu lat ma do czynienia z groźnym, policyjnym światem przestępczym i stał się ofiarą "policyjnej przestępczości zorganizowanej", która, korzystając z fachowego i wyszkolonego personelu pracowniczego jednostek organizacyjnych Policji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, postanowiła na skarżącym zarobić, wykorzystując jego okresową ułomność. Nadmienił, że Komenda Wojewódzka Policji w K., występująca jako "resortowa przestępczość zorganizowana", zamierzała (planowała) podpalić jego budynek gospodarczo-mieszkalny w N. koło M., po to, by doprowadzić go do pełnego wyczerpania nerwowego i zarobić na kolejnym pogorzelcu.
S. A. wskazał także, że przez ów trzynastoletni okres chodzi mu o to, żeby jego skargi Policja załatwiła (rozpatrzyła) zgodnie prawdą i zgodnie z obowiązującym prawem w Polsce. Stwierdził, że wydane policyjne, pisemne decyzje odnośnie do jego wszystkich - jak dotąd sześciu - skarg (tzw. szczegółowych) "na resortową przestępczość zorganizowaną" były aktami przestępstw naczelnych władz Policji w państwie prawa. Zdaniem skarżącego "rozliczenia policyjnej przestępczości zorganizowanej musi dokonać zgodnie z ustawą Wojewódzki Sąd Administracyjny".
Minister Spraw Wewnętrznych wniósł o odrzucenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.