Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. S. na przewlekłość prowadzenia postępowania przez Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. w przedmiocie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie ½ części domu mieszkalnego postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 13 września 2011 r. R. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na przewlekłość prowadzenia postępowania przez Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. w przedmiocie przyznania pomocy finansowej na uzyskanie ½ części domu mieszkalnego.
Pismem z dnia 18 listopada 2011 r. Sąd zwrócił się do skarżącego o podanie, czy przed wniesieniem skargi do tut. Sądu na przewlekłość prowadzenia postępowania w omawianej sprawie przez Komendanta Wojewódzkiego Policji we W., skarżący składał zażalenie na powyższą przewlekłość do Komendanta Głównego Policji.
W odpowiedzi skarżący oświadczył, że nie składał zażalenia na przewlekłość postępowania do Komendanta Głównego Policji z uwagi na fakt, że nie był informowany o takiej możliwości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Przed rozpoznaniem skargi sąd ustala zatem w pierwszej kolejności, czy skarżący wyczerpał przysługujące mu środki zaskarżenia.
Stosownie do art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, dalej: k.p.a., na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. albo na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Uznając zażalenie za uzasadnione, wymieniony organ wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Organ ten stwierdza jednocześnie, czy niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 37 § 2 k.p.a.).
W niniejszej sprawie skarżący - co wynika z treści pisma z 28 listopada 2011 r. - nie wyczerpał dostępnych środków prawnych w administracyjnym toku instancji tj. trybu z art. 37 § 1 k.p.a., a zatem nie dopełnił wskazanego w art. 52 § 1 p.p.s.a. warunku dopuszczalności skargi.
Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.