Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przewrócenie terminu do wniesienia odwołania postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
Z. R., w dniu 19 lutego 2010 r., złożył w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej we W. wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. z dnia [...] nr [...] wstrzymującej wypłatę dodatku mieszkaniowego do czasu uregulowania zaległości.
W dniu 1 marca 2010 r. wniosek strony przekazano Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu we W.
Pismem z dnia 20 maja 2010 r. Z.R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę m.in. na bezczynność Kolegium w przedmiocie rozpoznania powyższego wniosku.
Składając odpowiedź na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego w niniejszej sprawie wskazując, że postanowieniem z dnia [...] nr [...] rozpoznało wniosek skarżącego odmawiając przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji z dnia [...] nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie skarżący zwrócił się do Sądu ze skargą na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania.
Tymczasem, jak wynika z akt sprawy, w dniu [...] Kolegium wydało postanowienie nr [...], którym odmówiło skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
W świetle tych okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził bezprzedmiotowość postępowania sądowoadministracyjnego.
Postępowanie to bowiem, w przypadku gdy strona postępowania kwestionuje bezczynność organu administracyjnego, a organ ten sam zniósł bezczynność podejmując stosowną czynność, staje się zbędne. Rola sądu administracyjnego sprowadzałaby się w takiej sytuacji jedynie do zobowiązania organu administracyjnego do podjęcia takiej czynności bez wskazywania sposobu zakończenia postępowania.
Z tych względów, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) należało orzec jak w sentencji postanowienia.