Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Protokolant Aneta Januszkiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 10 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi T. S. o wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego zakończonego postanowieniem z dnia 19 października 2005 r. sygn. akt IV SAB /Wr 49/05 w przedmiocie przyznania jednorazowej pomocy na otwarcie działalności gospodarczej odrzuca skargę.
Skarga o wznowienie postępowania nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia wobec czego podlegała ona odrzuceniu.
Istotą bowiem zarzutu skarżącego było to, iż w sprawie orzekał asesor Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, a nie sędzia.
Kwestia ta zbiegła się, w zasadzie, z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego, który wypowiadał się w zakresie możliwości powierzenia czynności orzekania asesorom, jako podmiotom ustrojowo nieodpowiadającym wymaganiom stawianym sędziom i nieposiadającym stosownych gwarancji niezależności. Kwestia ta jednakże odnosi się ściśle do instytucji asesora sądowego funkcjonującej w sądownictwie powszechnym. Rozstrzygnięcie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 października 2007r. sygn. SK 7/06 /pominięto jego bliższe omówienie ze względu na poniższy wywód/ nie obejmuje przepisów regulujących status prawny asesora w wojewódzkim sądzie administracyjnym zawartych w ustawie z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz.U. Nr 153, poz. 1269/.
Naczelny Sąd Administracyjny - Izba Gospodarcza, przy rozpatrywaniu skarg kasacyjnych w dniach 5 i 6 grudnia 2007r., nie uwzględnił wniosków stron o skierowanie pytania do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności art. 26 § 2 tego Prawa m.in. z art. 45 Konstytucji RP oraz nie uwzględnił zarzutu nieważności postępowania z tego powodu, że skład sądu był sprzeczny z przepisami prawa wobec udziału w składzie orzekającym WSA asesora sądowego - z uwagi na treść wspomnianego wyroku Trybunału Konstytucyjnego /przykładowo można tu wymienić sygn. akt I GSK 32/07 i I GSK 31/07 /.
Dodać należy, że stwierdzona przez Trybunał niekonstytucyjność instytucji asesora sądowego będzie skutkować dopiero po 18 miesiącach od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw RP gdyż za taki czas zawieszona została przez Trybunał moc prawna jego orzeczenia.
Nadto stwierdzono, że czynności asesorów sądowych nie podlegają wzruszeniu na podstawie art. 190 ust. 4 Konstytucji. Brak zatem podstaw do odsuwania asesorów sądowych posiadających stosowne wotum od czynności orzeczniczych, z taką natomiast sytuacją Sąd miał do czynienia w niniejszej sprawie. Orzekający asesor sądowy miał powierzone czynności sędziowskie m.in. na czas, w którym zostało wydane postanowienie zaskarżone przez T. S.
Powyższe rozważania wykluczają możliwość wypowiadania się w kwestiach merytorycznych sprawy odnoszącej się do bezczynności organu kwestionowanej przez skarżącego.
Z tych względów, na podstawie art. 281 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ należało orzec jak w sentencji postanowienia.