Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia NSA Julia Szczygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Z. R. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 26 września 2016 r. o stwierdzenie nieważności postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] postanawia: odrzucić skargę.
Z. R. złożył do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 26 września 2016 r. o stwierdzenie nieważności postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2016 r. nr [...].
W skardze domagał się m.in. ukarania Kolegium grzywną w maksymalnej kwocie za bezczynność i rażące naruszenie prawa.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wskazało, że nie dostrzega jakiejkolwiek bezczynności w rozpatrzeniu powyższego wniosku. Podanie z dnia 26 września 2016 r. strona zatytułowała w sposób dla Kolegium jednoznaczny: "Skarga. O uzupełnienie postanowienia w trybie art. 111 kpa. Domagam się uzupełnienia doręczonego mi w dniu 19 września 2016 r. Postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2016 r." następnie, w punkcie "1." Z.R. wymienił postanowienie "nr [...]", a w punkcie "2." - "postanowienie Kolegium nr SKO [...]".
Jak podkreśliło Kolegium postanowieniem z dnia [...] października 2016 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 26 września 2016 r. o uzupełnienie postanowienia z dnia [...] września 2016 r. ([...]), Kolegium odmówiło uzupełnienia tego postanowienia. W dniu 5 października 2016 r. wydano również postanowienie dotyczące uzupełnienia postanowienia wymienionego w punkcie 1 wniosku z dnia 26 września 2016 r.
Nadto Kolegium dodało, że otrzymawszy od strony pismo z dnia 14 grudnia 2016 r. "Skarga. W trybie art. 37 kpa do usunięcia naruszenia prawa.", zwróciło się do jego autora o wyjaśnienie, czy podanie z dnia 14 grudnia 2016 r. ma potraktować jako wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia z dnia 7 września 2016 r. ([...]). W odpowiedzi z dnia 28 grudnia 2016 r. Z.R. stwierdził, że to, iż Kolegium "miga się od odpowiedzialności za swój błąd nie wpływa na rzeczywistość". Z kolei, zdaniem Kolegium to, że obecnie strona inaczej interpretuje swoje podanie z dnia 26 września 2016 r. niż wówczas, gdy je tytułowała, istotnie nie zmienia stanu rzeczy.
W opinii Kolegium nic nie stoi na przeszkodzie, aby obecne oczekiwania procesowe strony względem postanowienia Kolegium nr [...] wyraziła w stosownej formie. W przekonaniu Kolegium, strona nie jest najwyraźniej zainteresowana wszczęciem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia [...], lecz przeniesieniem domniemanego "konfliktu" na grunt postępowania sądowego i "karaniem winnych".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z brzmieniem art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718; dalej: p.p.s.a.) sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
W okolicznościach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że wywiedziona przez stronę do tutejszego Sądu skarga jest niedopuszczalna. Dokonana przez Sąd analiza akt sprawy bezsprzecznie potwierdza stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego zawarte w odpowiedzi na skargę. Podkreślenia wymaga, że w istocie wniosek z dnia 26 września 2016 r. o stwierdzenie nieważności postanowienia Kolegium z dnia 7 września 2016 r., nr [...] nie istnieje.
Skarżący zwrócił się do organu z wnioskiem z tej daty, jednakże dotyczył on zupełnie innych zagadnień. Żadne z nich nie spowodowało wszczęcia postępowania, jakiego de facto domaga się skarżący na etapie skargi. Tymczasem Sąd nie zastępuje organów administracyjnych w tej mierze. Właściwym adresatem takiego wniosku może być jedynie stosowny organ administracji publicznej.
W tym stanie rzeczy Sąd, działając na podstawie art. 56 § 1 pkt 6 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
W świetle powyższego wszystkie pozostałe wnioski skargi nie znajdują żadnego uzasadnienia.