Gmina, której organ wydał decyzję w sprawie w pierwszej instancji nie ma legitymacji skargowej do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu odwoławczego, wydaną w tejże sprawie. Z tego powodu jej skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na zasadzie art. 58 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Antosiewicz (spr.), Sędziowie NSA Andrzej Jurkiewicz, Wojciech Chróścielewski, Protokolant Tomasz Zieliński, po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gmina-Miasta Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 sierpnia 2004 r. sygn. akt II SA/Łd 18/04 w sprawie ze skargi Gminy - Miasta Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 2 grudnia 2003 r. (...) w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia 1. oddalić skargę kasacyjną 2. zasądzić od Gminy - Miasta Z. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. kwotę 120 /słownie: sto dwadzieścia/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 17 stycznia 2004 r. II SA/Łd 18/04 odrzucił skargę Gminy-Miasta Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia 2 grudnia 2003 r. w przedmiocie opłaty adiacenckiej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd przytoczył treść decyzji ostatecznej SKO w Ł., którą to decyzją Kolegium uchyliło decyzją Prezydenta Miasta Z. z dnia 2 września 2003 r., ustalającą Czesławowi, Elżbiecie i Jackowi Ś. opłatę adiacencką w kwocie 3.569 zł wobec wybudowania sieci wodociągowej.
Organ I instancji przyjął, że zostały spełnione warunki z art. 144 i 145 ustawy z dnia 2l sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543 ze zm./, bowiem nastąpił odbiór wodociągu w dniu 15 listopada 2000 r. i w dacie odbioru były warunki podłączenia nieruchomości Ś. do urządzenia wodociągowego.
Uwzględniając odwołanie właścicieli nieruchomości Kolegium powołało się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 czerwca 2000 r. OPK 4/00 /ONSA 2000 Nr 4 poz. 113/, w której przyjęto, iż użyty w art. 145 ust. 1 ustawy z dnia 2l sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami zwrot "po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej oznacza w przypadku urządzenia kanalizacyjnego wykonanie kanału sanitarnego wraz z przykanalikami do poszczególnych nieruchomości, znajdujących się w zasięgu tego urządzenia. Zdaniem Kolegium analogiczne zasady należy stosować do innych urządzeń infrastruktury technicznej wymienionych w art. 143 ust. 2 ustawy, w tym urządzeń wodociągowych. Organ I instancji nie wskazał, czy takie warunki /do podłączenia/ istnieją, ograniczając się do stwierdzenia, że miało miejsce oddanie sieci do użytku.
W skardze na powyższą decyzję Gmina Miasta Z., reprezentowana przez Prezydenta Miasta Z. zarzuciła naruszenie art. 6, 7 Kpa i zawartych w nich zasad procesowych poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów prawa materialnego i nienależyte wyjaśnienie stanu faktycznego oraz art. 145 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami przez bezzasadne przyjęcie, że w wyniku realizacji sieci wodociągowej w ul. M. nie zostały stworzone warunki do podłączenia nieruchomości stron, położonej przy ul. M. 110 oraz naruszenie art. 145 ust. 5 tej ustawy poprzez niewłaściwe przyjęcie, że w sprawie upłynął trzyletni termin przedawnienia.
Odrzucając skargę Gminy Miasta Z. Wojewódzki Sąd Administracyjny powołał się na orzecznictwo sądowe aktualne pod rządami art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, iż interesu prawnego należało poszukiwać w prawie materialnym. W wyroku z dnia 3.06.1996 r. II SA 74/96 /ONSA 1997 Nr 2 poz. 89/ Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do Sądu, przejawia się w tym, że podmiot ten działa bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku.
Kryterium "interesu prawnego", na którym oparta jest legitymacja skargowa, ma zatem charakter materialnoprawny i wymaga stwierdzenia związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę, a zaskarżonym aktem lub czynnością organu administracji. O możliwości żądania wszczęcia postępowania przed sądem administracyjnym, decydują więc przesłanki zbliżone do tych, które stanowią podstawę legitymacji procesowej strony w administracyjnym postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Komentarz. Warszawa 2004 r., s. 89/.