Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2004 r., sygn. akt II SA/Wa 1509/02 o odrzuceniu zażalenia w sprawie z wniosku T. M. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2002 r. w sprawie skargi na decyzję Prokuratora Generalnego z dnia 26 października 2000 r. NR [...] w przedmiocie utraty prawa do stanu spoczynku i uposażenia w stanie spoczynku postanawia uchylić zaskarżone postanowienie oraz postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2004 r. sygn. akt II SA 1509/02 oraz z dnia 13 lutego 2004 r. sygn. akt II SA 1509/03.
T. M. złożył w dniu 22.XII.2003 r. wniosek o uzupełnienie protokołu rozprawy, która odbyła się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w Warszawie w dniu 19.XI.2003 r. Wniosek ten został rozpoznany przez przewodniczącego składu orzekającego na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 lutego 2004 r. i w oparciu o art. 103 ustawy z 30. VIII.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270) odrzucony postanowieniem sygn. akt II S.A. 1509/03 . Następnie odpis tego postanowienia wraz z pouczeniem o możliwości złożenia od niego skargi kasacyjnej został przesłany skarżącemu. Wniesioną zgodnie z tym pouczeniem przez T. M. skargę kasacyjną Sąd odrzucił na posiedzeniu niejawnym z 12.VII.2004 r. postanowieniem sygn. akt II SA 1509/02 z powodu niedopuszczalności skargi kasacyjnej od tego rodzaju orzeczeń nie kończących postępowania w sprawie. Zażalenie T. M. na to postanowienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił postanowieniem z 26.VIII. 2004 r. sygn. akt II SA 1509/02 jako sporządzone przez nieuprawniony podmiot ponieważ w dacie sporządzenia zażalenia - które w tym wypadku winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego - skarżący nie wykonywał zawodu prokuratora ani nie był prokuratorem w stanie spoczynku. Nie miał więc zastosowania art. 175 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Postanowienie to zaskarżył zażaleniem do Naczelnego Sądu Administracyjnego T. M.. Rozpoznając to zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do wniosku, że ma ono usprawiedliwione podstawy.
Tryb rozpoznawania żądań strony o sprostowanie czy uzupełnienie protokołu rozprawy reguluje art. 103 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z przepisu tego wynika, że żądanie takie rozpoznaje w pierwszym rzędzie przewodniczący składu orzekającego na rozprawie, na której został sporządzony protokół objęty żądaniem strony, przy czym stanowisko swoje w tym względzie przewodniczący wyraża w zarządzeniu ( o sprostowaniu lub odmowie sprostowania). Od zarządzenia przewodniczącego przysługuje stronie odwołanie do Sądu czyli całego składu orzekającego w zakreślonym ustawą terminie.. Rozstrzygnięcie Sądu zapada w postaci postanowienia , od którego nie przysługuje zażalenie. Postanowienie takie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego tylko w postępowaniu kasacyjnym zgodnie z art. 191 cytowanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Odnosząc ten stan prawny do rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że zgłoszone przez T. M. żądanie uzupełnienia przez Sąd protokołu rozprawy nie zostało rozpatrzone we właściwym trybie przewidziany w art. 103 ustawy. Do tego skarżący został błędnie przez Sąd poinformowany, iż od postanowienia Sądu odrzucającego jego wniosek przysługuje mu skarga kasacyjna, podczas gdy zgodnie z art. 173 § 1 powołanej ustawy skarga kasacyjna przysługuje od wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, a takim wzmiankowane postanowienie z 13.II. 2004 r. nie było. Dalsze postanowienia wydawane przez Sąd w tej sprawie były konsekwencją błędu przewodniczącego składu orzekającego rozpoznającego żądanie uzupełnienia protokołu.
Dlatego też Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 135, art.147 i art. 143 ustawy z 30.VIII.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zarówno zaskarżone postanowienie jak i poprzedzające je wadliwie wydane postanowienie w tej sprawie uznając, że jest to niezbędne dla właściwego rozpoznania żądania T. M. z 22.XII.2003 o uzupełnienie protokołu rozprawy.