Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Włoch po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2004 r. przy udziale - na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na postanowienie Urzędu Miasta S. z dnia - Nr - w przedmiocie zajęcia świadczenia emerytalnego - postanawia - odrzucić skargę
W piśmie z dnia 17 września 2003r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Krakowie A. P. wniosła skargę na "bezprawne zajęcie świadczenia emerytalnego przez Urząd Miasta w S.".
W uzasadnieniu skarżąca obszernie przedstawiła stan faktyczny sprawy i dołączyła decyzję Burmistrza Miasta S. z dnia (...) maja 1998r. nr (...) dot. umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości I i II raty za 1998r.
Pismem z 28 stycznia 2004r. Sąd wezwał skarżącą do wyjaśnienia, czy przed wniesieniem skargi na ww. decyzję Burmistrza S. decyzja ta była przedmiotem odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a jeśli tak , to o nadesłanie odpisu decyzji tego Kolegium oraz do sprecyzowania czy decyzja Kolegium jest przedmiotem skargi do Sądu.
Odpowiadając skarżąca potwierdziła brak zaskarżenia przedmiotowej decyzji do SKO w T. oraz załączyła pisma: do SKO z dnia 5 kwietnia 1998r., SKO z dnia 4 maja 1998r., do Burmistrza S. z dnia 23 lutego 1999r.
W piśmie z 16 marca 2004r. Sąd zwrócił się do Burmistrza Miasta S. o wyjaśnienie kwestii ewentualnie wydanej decyzji w 1999r. w przedmiocie umorzenia podatku od nieruchomości i wyjaśnienia czy decyzja ta była przedmiotem odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W odpowiedzi nadesłano decyzje Burmistrza Miasta S.: 1) z dnia (...) maja 1998r. nr (...) w sprawie zaniechania poboru podatku od nieruchomości za 1998r.- III i IV rata, 2) z 27 kwietnia 1999r. w sprawie pozostawienia bez rozpatrzenia podania z dnia 23 lutego 1999r. dot. umorzenia podatku od nieruchomości za 1999r.
Z wyjaśnień znajdujących się w aktach sprawy wynika, że ww. decyzje były wyłącznymi rozstrzygnięciami skierowanymi do strony w okresie zakreślonym wezwaniem Sądu i żadna z nich nie była przedmiotem odwołania do właściwego organu II instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył co następuje:
Na podstawie art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.) sprawy , w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Postanowieniem z 15 października 2003r. Naczelny Sąd Administracyjny OZ w Krakowie przekazał sprawę do rozpoznania wg właściwości Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu OZ w Rzeszowie. Z uwagi na treść art. 59 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), który stanowi, że sąd któremu sprawa zostanie przekazana, jest związany postanowieniem o przekazaniu sprawy, sprawa niniejsza podlega rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie.
Zgodnie z art. 52 § 1 p.s.a. warunkiem wniesienia skargi do sądu jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem administracyjnym. Stosownie do art. 52 § 2 p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia w administracyjnym toku instancji należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Stosownie do art. 52 § 2 p.s.a. w zw. z art. 145 § 2 p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia w administracyjnym toku instancji w niniejszej sprawie należy rozumieć wyczerpanie trybu przewidzianego w art. 13 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), bowiem w sprawie właściwe samorządowe kolegium odwoławcze jest organem odwoławczym.
W rozpoznawanej sprawie skarżąca nie wniosła odwołania do Kolegium na zaskarżony akt administracyjny. Oznacza to, iż skarga została wniesiona przed wyczerpaniem przewidzianych prawem środków zaskarżenia służących w postępowaniu administracyjnym. Z tych powodów skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ps.a.