Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA Ireneusz Fornalik Protokolant Małgorzata Kraus po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Krystyny i Ryszarda R. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy S. w przedmiocie wykupu, zamiany nieruchomości lub odszkodowania postanawia skargę odrzucić
Krystyna R. i Ryszard R. złożyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w S. polegającą na niewydaniu - pomimo zobowiązania wynikającego z przepisów prawa - rozstrzygnięcia co do żądania skierowanego do gminy o wykupienie nieruchomości skarżących, położonej w miejscowości W., oznaczonej jako działki nr [...]2, w związku z tym, że wskutek zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego korzystanie z nieruchomości w dotychczasowy sposób oraz zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe.
Wskazując na powyższe skarżący wnieśli o: zobowiązanie Burmistrza Miasta i Gminy w S. do wykonania obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w ust. 1 i 2 art. 36 ustawy z dnia 07.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta i Gminy S. wniósł o jej odrzucenie, jako niedopuszczalnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu.
Na wstępie zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 97 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271) sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W myśl art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 - zwanej dalej "ustawą") - sąd administracyjny kontrolując działalność administracji publicznej orzeka m.in. w sprawach skarg na bezczynność tych organów w przypadkach:
wydania decyzji administracyjnej,
wydania w postępowaniu administracyjnym postanowienia, na które służy zażalenie lub postanowienia kończącego postępowanie, a także na postanowienie rozstrzygające sprawę co do jej istoty,
wydania postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Jak zaznaczono wyżej skarżący wnieśli o zobowiązanie organu w trybie art. 36 ustawy z dnia 07.07.1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) do odszkodowania za szkodę albo wykupienia nieruchomości bądź zamiany nieruchomości na inną, w związku z niemożliwością korzystania przez skarżących z ich nieruchomości wskutek zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W tym miejscu zauważyć trzeba, że brak jest podstaw do przyjęcia bezczynności organu w sytuacji, gdy obowiązujące przepisy nie przewidują działania organu w formie prawnej w zakresie określonym zacytowanym wyżej przepisem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy. Musi istnieć obowiązek prawny działania organu administracji oraz musi być określona prawna forma tego działania, ujęta w ramy form procesowych rozstrzygnięcia sprawy. Tymczasem w myśl powołanego art. 36 ust. 13 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym spory w przedmiocie żądań, jakie w skardze zawarły strony rozstrzygają sądy powszechne.
W konsekwencji stosując przepis art. 58 § 1 pkt 1 ustawy należało uznać skargę za niedopuszczalną, gdyż sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
W tej sytuacji skarga podlegała odrzuceniu, o czym orzeczono w sentencji na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy.