Referendarz sądowy Konrad Łukaszewicz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie o sygn. akt V SA/Wa 350/09 w sprawie ze skargi H. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] stycznia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie przyznania doraźnej pomocy pieniężnej p o s t a n a w i a : - zasądzić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na rzecz adwokata M. F., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 236,60 zł (dwieście trzydzieści sześć złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym: tytułem wynagrodzenia kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) oraz tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 39,60 zł (trzydzieści dziewięć złotych i sześćdziesiąt groszy) oraz kwotę 17 zł (siedemnaście złotych) tytułem innych udokumentowanych wydatków pełnomocnika.
Postanowieniem z 13 lipca 2009 r. referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącej stronie prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata celem sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie tegoż Sądu z 20 maja 2009 r. o sygn. akt V SA/Wa 350/09 o odrzuceniu skargi.
Wyznaczony w sprawie adwokat M. F. sporządził i wniósł skargę kasacyjną, w której zawarł wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu wraz z niezbędnymi udokumentowanymi wydatkami, oświadczając jednocześnie, iż koszty te nie zostały zapłacone w całości ani w części.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekając na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 listopada 2009 r. postanowieniem o sygn. akt II OSK 1820/09 uchylił zaskarżone postanowienie sądu pierwszej instancji.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Stosownie do treści przepisu art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Aktem prawnym regulującym powyższe zasady jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), dalej: rozporządzenie.
Zgodnie z § 19 pkt 1 rozporządzenia, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5.
Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit b rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej wynosi 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
W przedmiotowej sprawie adwokat został ustanowiony w czasie, kiedy biegł termin do wniesienia skargi kasacyjnej, celem jej sporządzenia i wniesienia, czyli nie brał udziału w postępowaniu sądowym w pierwszej instancji, co skutkuje przyjęciem, iż należne wynagrodzenie w sprawie wynosi 75% stawki minimalnej.
W myśl § 18 ust. 1 pkt 1 lit c rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sadem administracyjnym w pierwszej instancji wynosi w sprawie - nieobjętej wpisem stosunkowym - 240 zł, zaś 75 % tej stawki - 180 zł.
Jednocześnie stosownie do treści § 2 ust. 3 rozporządzenia, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty (...) sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Rozpoznając wniosek zasadnym okazało się również zasądzenie innych udokumentowanych wydatków poniesionych przez pełnomocnika, tj. opłaty skarbowej w kwocie 17 zł, opłaconej gotówką w dniu 28 września 2009 r. (art. 250 p.p.s.a. in fine).
Biorąc powyższe pod uwagę oraz wobec oświadczenia pełnomocnika ustanowionego z urzędu, że koszty postępowania nie zostały uiszczone - na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a. - orzeczono, jak w sentencji postanowienia.