Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący - asesor WSA - Andrzej Kania po rozpoznaniu w dniu 5 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi w sprawie ze skargi N. T. L. na decyzję Prezesa Urzędu Do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia ... kwietnia 2007 r. Nr ... w przedmiocie udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; postanawia: odmówić przywrócenia terminu
N. T. L. wniosła skargę na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z ... kwietnia 2007 r., nr ... w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z 25 czerwca 2007 r., doręczonym pełnomocnikowi Skarżącej do doręczeń, wezwano Skarżącą do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 300 zł., w terminie 7 dni od doręczenia odpisu zarządzenia, pod rygorem odrzucenia skargi.
Należny w sprawie wpis sądowy uiszczony został po upływie zakreślonego w zarządzeniu terminu. Jednocześnie w dniu 11 lipca 2007 r., pełnomocnik skarżącej wniósł o przywrócenie terminu, uzasadniając go pomyłką, która nie nastąpiła z winy Skarżącej. Zdaniem pełnomocnika Skarżąca nie powinna ponosić odpowiedzialności za niezawinioną pomyłkę.
Następnie pełnomocnik Skarżącej, zarządzeniem z 30 sierpnia 2007 r., wezwany został do usunięcia braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu poprzez złożenie stosownego pełnomocnictwa lub osobiste podpisanie wniosku przez Skarżącą. W zakreślonym w zarządzeniu terminie, w dniu 14 września 2007 r., wpłynął podpisany przez Skarżącą wniosek o przywrócenie terminu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Stosownie do art. 86 §1 ustawy z 30 08 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.], powoływanej dalej jako: ,,p.p.s.a.--, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Jednocześnie zgodnie z art. 87 § 1, § 2 i § 4 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Równocześnie z wnioskiem strona skarżąca powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
W ocenie Sądu Skarżąca nie wykazała, że uchybiła terminowi do uiszczenia wpisu bez swojej winy. Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej [v. wyrok NSA z 13.08.1998 r. sygn. akt III SA 7432/98]. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej [v. wyrok NSA z 13.10.1999r. IV SA 1656/97].
W rozpatrywanej sprawie nie można uznać, że taką przeszkodą była pomyłka pełnomocnika do doręczeń. Skarżąca nie może tłumaczyć się nierzetelnością pełnomocnika do doręczeń w sytuacji gdy wybór osoby pełnomocnika zależy od wyłącznej woli skarżącej. Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 10 maja 2004 r. (FZ 7/04 niepubl.) stwierdził, że pełnomocnik nie może wnioskować o przywrócenie terminu do wniesienia skargi powołując się na brak winy strony w błędach popełnianych przez pełnomocnika oraz, że na stronie ciąży obowiązek starannego wyboru pełnomocnika.
Przywrócenie terminu jest instytucją służącą ochronie zainteresowanego przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu. Taka ochrona przysługuje jednak wyłącznie w przypadku, kiedy Skarżąca nie mogła dokonać czynności procesowej w terminie z przyczyn od siebie niezależnych. Z przytoczonych przez Skarżącą okoliczności nie wynika, aby taka sytuacja zaistniała w przedmiotowej sprawie.
W tej sytuacji na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji postanowienia.