Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący - Sędzia WSA - Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dotacji podlegających zwrotowi postanawia: - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji;
W treści skargi z dnia 1 sierpnia 2013 r. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] odmawiającą umorzenia kar pieniężnych oraz odsetek od nałożonych kar Z. K. (dalej jako skarżący) zastępowany przez pełnomocnika - adw. M. N. zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wskazał, iż wykonanie decyzji wyrządzi skarżącemu znaczną szkodę. Wyjaśnił, iż sytuacja Z. K. jest bardzo trudna. Pozostaje on bowiem obecnie na utrzymaniu żony, ma poważne zaległości w płatnościach za czynsz oraz nie zostało mu wypłacone zasądzone przez Sąd pracy wynagrodzenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 tekst jednolity z późn. zm., dalej jako p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wystąpienia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych i podjętych we wszystkich postępowaniach wydanych w granicach tej samej sprawy.
Z powyższego wynika, iż wprowadzona w § 3 powołanego przepisu ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w art. 61 § 1 p.p.s.a. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie, tj. w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane.
Przesłanką niezbędną przyznania ochrony tymczasowej jest także możliwość wykonania aktu, którego dotyczy wniosek. Wstrzymanie wykonania jest bowiem bezprzedmiotowe, gdy decyzja nie podlega w ogóle wykonaniu. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, komentarz, wyd. LexisNexis, Warszawa 2004 r., s. 122). Nie każdy więc akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Co do zasady z przymiotu wykonalności nie korzystają wszelkie akty administracyjne odmowne oraz te spośród konstytutywnych aktów uprawniających, które dla spowodowania stanu prawnego lub faktycznego w nich określonego nie wymagają żadnych działań ze strony podmiotów uprawnionych.
Problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy zatem aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów, na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (zob. T. Woś, Postępowanie sądowo-administracyjne, wyd. PWN, Warszawa 1996, s. 147).
Pogląd taki wyrażony został przez Naczelny Sąd Administracyjny m. in. w postanowieniu z dnia 25 maja 2009 r. (sygn. akt II OZ 455/09 - dostępne na stronie internetowej: orzeczenia.nsa.gov.pl): "przedmiotem ochrony tymczasowej mogą być jedynie takie akty lub czynności, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania" i jest szeroko prezentowany w orzecznictwie zarówno NSA jak i wojewódzkich sądów administracyjnych.
Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja utrzymująca w mocy decyzję odmawiającą umorzenia kwoty kar pieniężnych i odsetek od tych kar. Należy podkreślić, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja nie nakładają na stronę skarżącą żadnych obowiązków, które mogłyby być wykonane dobrowolnie lub w sposób przymusowy. Negatywne ustosunkowanie się właściwego organu do starań zobowiązanego o umorzenie wcześniej powstałych należności nie wykreowało nowej sytuacji skarżącego w sferze jego obowiązków. Skarżonej decyzji brak przymiotu wykonalności, co uniemożliwia wstrzymanie jej wykonania. Tym samym wniosek strony nie mógł zostać uwzględniony.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił jak w sentencji.