Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący sędzia WSA Ewa Marcinkowska po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. A. w przedmiocie dopuszczenia go do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania postanawia: odmówić dopuszczenia J. A. do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania
W dniu [...] maja 2008 r. H. K., D. K., L. M., T. M. oraz P. G. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności koncesji udzielonej decyzją Wojewody [...] z dnia [...] września 2000 r. na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża "Ł.".
Na rozprawie w dniu [...] lutego 2009 r. J. A. zgłosił wniosek o dopuszczenie go do udziału w tej sprawie w charakterze uczestnika postępowania.
W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż w dniu [...] listopada 2005 r. nabył nieruchomość gruntową z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym położoną w bezpośrednim sąsiedztwie terenu górniczego w miejscowości Ł., a w 2006 r. w bezpośrednim sąsiedztwie jego działki rozpoczęto wydobywanie kruszywa naturalnego metodą odkrywkową w systemie 24-godzinnym. Wnioskodawca poinformował, że występował wcześniej do organu z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji koncesyjnej ale odmówiono mu przymiotu strony w tym postępowaniu. Po wyczerpaniu trybu postępowania administracyjnego nie występował ze skargą do sądu.
J. A. uzupełnił powyższy wniosek zgłoszony ustnie na rozprawie pismem z dnia [...] marca 2009 r., w którym podniósł, że w decyzji Ministra Środowiska z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...], wydanej na skutek jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, nie pouczono go o możliwości wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, lecz pouczono go błędnie o możliwości wystąpienia po raz koleiny do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej "p.p.s.a" udział w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania może zgłosić osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego.
Należy zauważyć, iż unormowanie to odnosi się przede wszystkim do osoby, która została pominięta w postępowaniu administracyjnym jako strona.
Pojęcie interesu prawnego na gruncie p.p.s.a. należy rozpatrywać w oparciu o podobne kryteria jak to ma miejsce w postępowaniu administracyjnym tzn. o normę prawa materialnego, konkretną sytuację prawną zindywidualizowanego podmiotu prawa, a także możliwość oddziaływania stosowania tej normy na sytuację prawną tego podmiotu (por. Bogusz M., Zaskarżanie decyzji administracyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Warszawa 1997 r., s. 28). Związek z konkretną normą prawa materialnego, którą można wskazać jako podstawę interesu prawnego stanowi istotę tego interesu. Norma ta musi być jednak konkretnie określona i wyodrębniona spośród innych norm. Powoduje to, że interesu prawnego nie można opierać tylko na istnieniu jakiegoś aktu prawnego, czy też instytucji prawnej (J. Zimmermann, Glosa do wyroku NSA z dnia 2 lutego 1996 r., IV SA 846/95, Orzecznictwo Sądów Polskich 1997, z. 4, poz. 83 A). Omawiana norma pozwala podmiotowi wywodzącemu z niej interes prawny - domagać się ochrony przed jego naruszeniem np. poprzez udział w postępowaniu sądowoadministracyjnym na zasadach określonych w art. 33 § 2 p.p.s.a. Przymiot uczestnika postępowania, o którym mowa w tym przepisie daje więc dopiero norma o charakterze materialnoprawnym, bezpośrednio legitymująca określony podmiot do uczestniczenia w postępowaniu administracyjnym, czy legitymująca go do wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Najważniejszymi cechami interesu prawnego w rozumieniu art. 33 p.p.s.a. są bezpośredniość i realność tego interesu.