Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: Joanna Kruszewska - Grońska po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi T. W. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia kandydatury na stanowisko ławnika sądowego p o s t a n a w i a: odmówić skarżącemu T. W. przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Na wstępie należy podnieść, że sprawa ze skargi T. W. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia kandydatury na stanowisko ławnika sądowego została prawomocnie zakończona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej NSA) z dnia 29 maja 2012 r. (sygn. akt II OSK 677/12) uchylającym zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r. (sygn. akt VI SA/Wa 2217/10) i oddalającym skargę. W związku z uprawomocnieniem się postanowienia referendarza sądowego z dnia 25 stycznia 2011 r. (sygn. akt VI SA/Wa 2217/10), w postępowaniu przed sądami administracyjnymi obu instancji skarżący był zwolniony od kosztów sądowych i reprezentowany przez adwokata z urzędu. W piśmie z dnia [...] lutego 2011 r., przesłanym do wiadomości tut. Sądu, Okręgowa Rada Adwokacka w W. wyznaczyła adwokat E. S. pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego.
W dniu [...] lipca 2012 r., a więc po prawomocnym zakończeniu postępowania w niniejszej sprawie, skarżący złożył na urzędowym formularzu (PPF) kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata "do sprawy o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku NSA II OSK 677/12". Jednocześnie zaznaczył, że w sprawie tej został zwolniony od kosztów sądowych i ustanowiono mu adwokata z urzędu.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, iż utrzymuje się z renty rodzinnej w kwocie 1.666 zł brutto i ponosi wysokie koszty utrzymania wynikające z mieszkania w stolicy, a mianowicie: żywność, odzież i inne wydatki - 800-900 zł miesięcznie, telefon na kartę - 50 zł miesięcznie, opłata za energię elektryczną - 100 zł za 2 miesiące, opłata za gaz - 25 zł za 2 miesiące, podatek od nieruchomości - 55 zł rocznie oraz użytkowanie wieczyste 290 zł rocznie. Skarżący dodał, iż ta ostatnia opłata, tj. opłata za użytkowanie wieczyste w styczniu 2011 r. została ustalona na kwotę 1.017 zł, ale wobec zaskarżenia do SKO podwyższonej opłaty, skarżący czeka na rozstrzygnięcie w tej sprawie.
Skarżący samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe. Jego jedynym składnikiem majątkowym jest lokal mieszkalny o powierzchni 57 m kw.
Stosownie do treści art. 243 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 (dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy przed lub w toku postępowania rozpoznawczego obejmuje także postępowanie egzekucyjne. W uchwale 7 sędziów z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. akt II GPS 2/10 (publ. M.Prawn. 2011/1/2, LEX nr 668584) NSA stwierdził, że prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości lub ustanowienia adwokata (radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego) przyznane stronie w sprawie ze skargi, na podstawie art. 244 i art. 245 p.p.s.a., obejmuje postępowanie ze skargi o wznowienie postępowania w tej sprawie. W uzasadnieniu powyższej uchwały NSA wskazał, iż w przypadku przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika nie budzi wątpliwości, że tak ustanowiony pełnomocnik jest pełnomocnikiem, którego umocowanie (zakres pełnomocnictwa) wyznacza przepis art. 39 p.p.s.a., a więc pełnomocnictwo to obejmuje z mocy samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem. Sposób sformułowania tego przepisu wskazuje wyraźnie, iż chodzi o umocowanie do wszystkich czynności w sprawie, a nie o czynności w określonym postępowaniu w sprawie. Brak jest jakichkolwiek racji, które mogłyby przemawiać za zróżnicowaniem zakresu umocowania pełnomocnika określonego w art. 39 p.p.s.a. w zależności od tego czy jest to pełnomocnik ustanowiony przez sąd w ramach prawa pomocy czy pełnomocnik z wyboru strony. Przyznając prawo pomocy w zakresie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika sąd nie określa i nie może określać zakresu pełnomocnictwa, gdyż na etapie wydawania postanowienia w tej kwestii nie należy do sądu wypowiadanie się co do tego, jakie działania procesowe powinna podejmować strona lub jej pełnomocnik. Ocena w tym zakresie należy już do ustanowionego pełnomocnika i strony, gdyż w następstwie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika dochodzi do udzielenia pełnomocnictwa do prowadzenia sprawy (por. też postanowienie NSA z dnia 25 września 2008 r., sygn. akt I OZ 708/08, LEX nr 493784).