Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Lemiesz po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Energii z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty zapasowej postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
UZASADNIENIE:
Pismem z dnia 6 października 2017 r. spółka T. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Energii z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości opłaty zapasowej. Jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, z uwagi na grożące jej niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Wskazała, że kwota odpowiadająca wartość przedmiotu zaskarżenia jest kwotą znaczną w kontekście prowadzonej przez spółkę działalności. Niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji wpłynęłoby istotnie na sytuację finansową skarżącej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że skarżąca wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi, nie uprawdopodobniła, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje zaistnienie ustawowych przesłanek uzasadniających zastosowanie wobec niej ochrony tymczasowej. Rolą Sądu nie jest przy tym poszukiwanie dowodów na poparcie twierdzeń wnioskodawcy, albowiem to na nim spoczywa obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, tak aby przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżąca domagała się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów postępowania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że brak jest przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, w sytuacji, gdy jej wykonanie w sposób oczywisty spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a także art. 133 § 1 w zw. z art. 166 p.p.s.a. poprzez wydanie zaskarżonego postanowienia bez zbadania wszystkich dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, podczas gdy prawidłowa ich analiza, w tym treść decyzji oraz określona kwota opłaty zapasowej w sposób oczywisty prowadzi do wniosku, że istnieje realne niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto skarżąca powołała się na załączone do zażalenia dokumenty, to jest: sprawozdanie o przychodach kosztach i wyniku finansowym oraz nakładach na środki trwałe za 3 kwartał 2017 r. oraz zysków i strat za okres od 01.01.2016 - 31.12.2016 r. wraz z bilansem na dzień 31.12.2016 r. na okoliczność sytuacji finansowej spółki, a tym samym istnienia realnego niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącej znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w sytuacji niewstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2018 r. sygn. akt II GZ 134/18 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. NSA podniósł, iż istotnie wniosek zawarty w skardze nie był należycie uzasadniony i na jego poparcie skarżąca nie przedstawiła stosownej dokumentacji, niemniej uczyniła to w zażaleniu na postanowienie odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, załączając: sprawozdanie o przychodach kosztach i wyniku finansowym oraz nakładach na środki trwałe za 3 kwartał 2017 r. oraz zysków i strat za okres od 01.01.2016 - 31.12.2016 r. wraz z bilansem na dzień 31.12.2016 r.