Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka Klimas po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. A. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2005 r. Nr [...] w przedmiocie uznania się przez organ za niewłaściwy w sprawie ustanowienia kuratora nad przedsiębiorstwem polonijnym postanowił: odrzucić skargę
Pismem z dnia 2 stycznia 2007 r., R. A. zaskarżył między innymi postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] września 2005 r., Nr [...]. Orzeczeniem tym wojewoda uznał się niewłaściwym do rozpatrzenia wniosku R. A. o ustanowienie kuratora nad przedsiębiorstwem polonijnym oraz do rozpatrzenia odwołania od decyzji starosty powiatu [...], odmawiającej wystąpienia do sądu o ustanowienie dla przedsiębiorstwa kuratora. Ponadto organ przekazał sprawę do rozpatrzenia Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.
W odpowiedzi na skargę, Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy przy tym rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W niniejszej sprawie R. A. odwołał się od decyzji starosty [...], znak [...], odmawiającej wystąpienia do sądu z wnioskiem o ustanowienie kuratora. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało swoją niewłaściwość i postanowieniem z dnia [...] maja 2005 r., znak [...], przekazało sprawę do rozpatrzenia Wojewodzie [...].
Wojewoda [...], postanowieniem z dnia [...] września 2005 r., również uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpatrzenia Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zawarte w treści orzeczenia pouczenie wskazywało, że stronie służy prawo wniesienia zażalenia, za pośrednictwem Wojewody, do Ministra właściwego do spraw administracji publicznej, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Postanowienie powyższe doręczono skarżącemu dnia 30 grudnia 2005 r. (potwierdzenie odbioru w aktach). W terminie wskazanym w pouczeniu nie złożył on zażalenia. Pomimo tego, pismem z dnia 2 stycznia 2007 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na to postanowienie.
Wniesienie skargi nastąpiło bez uprzedniego wyczerpania przewidzianych prawem środków zaskarżenia, a zatem z naruszeniem trybu określonego w art. 52 §1 i 2 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 i art. 58 § 3 w związku z art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.