Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska - Przewłoka po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z.S.A. z siedzibą w C. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego udzielonego na znak towarowy [...] postanawia 1) umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne; 2) zwrócić skarżącej Z.S.A. z siedzibą w C. kwotę 1000 (jeden tysiąc) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Pismem z dnia [...] lutego 2010 r. skarżąca spółka Z.S.A. reprezentowana przez rzecznika patentowego M. C., złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2009 r. [...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] maja 2009 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie [...].
W dniu złożenia skargi został uiszczony wpis sądowy od skargi w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych.
W odpowiedzi na skargę z dnia [...] lutego 2010 r. Urząd Patentowy RP uznał zarzuty zawarte w skardze za zasadne i decyzją z dnia [...] lutego 2010 r., sygn. akt [...] uchylił obie w/w decyzje.
W odpowiedzi na zarządzenie z dnia [...] marca 2010 r. wzywające do zajęcia stanowiska w sprawie, pismem z dnia [...] marca 2010 r. skarżąca cofnęła przedmiotową skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zwanej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę.
Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
W sprawie niniejszej w ocenie Sądu nie zaistniały okoliczności, które mogłyby uzasadniać uznanie cofnięcia przez skarżącą skargi za niedopuszczalne.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 ww. ustawy Sąd orzekł jak w pkt 1 postanowienia zaś w pkt 2 w myśl art. 232 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a.