Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Urszula Wilk po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie ustawy o transporcie drogowym postanawia odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi
S. J. (dalej jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym.
Z nadesłanego przez organ przy piśmie z dnia [...] sierpnia 2010 r. duplikatu zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonej decyzji wynika, iż skarżącemu doręczono ją w dniu 21 grudnia 2009 r. W myśl art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami) - cytowana dalej jako "p.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W związku z powyższym termin na wniesienie skargi przez skarżącego upłynął 20 stycznia 2010 r.
Skarżący nadał niniejszą skargę do sądu administracyjnego w urzędzie pocztowym w dniu 3 lutego 2010 r. (data stempla pocztowego - k.7), to jest po upływie terminu określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Wniosek ten uzasadnił tym, iż wskutek obniżenia odporności po leczeniu onkologicznym, w okresie od połowy stycznia był odizolowany od wszelkich narażeń związanych z pandemią grypy, a nadto wskutek następstw leczenia były powody do przyjmowania leków uniemożliwiających wykonywanie codziennych czynności życiowych. Skarżący dołączył do wniosku zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, iż w okresie od 25 stycznia 2010 r. do 3 lutego 2010 r. był niezdolny do pracy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
Tryb złożenia wniosku szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Kryterium braku winy o jakiej mowa w art. 87 § 2 p.p.s.a stanowiące przesłankę zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę obowiązku dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Zarówno w nauce postępowania administracyjnego, jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, panuje zgodność, że oceniając wystąpienie tej przesłanki, sąd powinien przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy. (J.P.
Tarno - "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz" Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004, s. 149).
W ocenie Sądu wskazane przez skarżącego okoliczności nie wykluczały możliwości zachowania terminu do wniesienia skargi. Należy zauważyć, że skarżący jako uzasadnienie braku winy w naruszeniu terminu do wniesienia skargi do sądu wskazał na problemy ze zdrowiem. Jak wynika z dołączonego zaświadczenia lekarskiego skarżący był niezdolny do pracy w okresie od 25 stycznia 2010 r. do 3 lutego 2010 r., natomiast termin do wniesienia skargi upłynął 20 stycznia 2010 r.
Zdaniem Sądu skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności wskazujących na brak jego winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi ponieważ zaświadczenie lekarskie przedstawione przez skarżącego wskazuje na niezdolność skarżącego do pracy w okresie późniejszym niż dzień, w którym upłynął termin do wniesienia skargi.
Przywrócenie terminu może mieć miejsce tylko wówczas, gdy strona wykaże, że przy zachowaniu wszelkiej staranności nie mogła danej czynności dokonać w terminie.
Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie brak jest podstaw dla przyjęcia, iż skarżący we wniosku uprawdopodobnił okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Z powyższych względów Sąd nie znalazł podstaw do przywrócenia terminu i na mocy art. 86 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.