Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 28 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata K. W. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia patentu na wynalazek postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata K. W. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 450 złotych (czterysta pięćdziesiąt złotych) powiększonej o kwotę 103,50 złotych (sto trzy złotych pięćdziesiąt groszy) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem opłaty za czynności wykonane w ramach zastępstwa prawnego,
M. G. (dalej też jako skarżący) zwrócił się w niniejszej sprawie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 lipca 2014 r. zwolniono skarżącego od kosztów sądowych i ustanowiono dla niego adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w [...] pełnomocnikiem z urzędu wyznaczyła dla skarżącego adwokata K. W.
Po wyznaczeniu terminu rozprawy pełnomocnik przedłożył pismo procesowe, w którym podniósł zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania oraz prawa materialnego a także wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP oraz przyznanie mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.
Na rozprawie w dniu 7 stycznia 2015 r. adwokat K. W. oświadczył, że koszty te nie zostały opłacone w części ani w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 stycznia 2015 r. sygn. akt VI SA/Wa 732/14 oddalił skargę.
Postanowieniem starszego referendarza sądowego z dnia 9 marca 2015 r. przyznano ze środków Sądu na rzecz adwokata K. W.a koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 600 zł powiększonej o kwotę 138 zł stanowiącą 23% podatku VAT.
Pismem z dnia 25 marca 2015 r. adwokat K. W. złożył skargę kasacyjną od ww. wyroku z dnia 7 stycznia 2015 r., w którym zawarł ponowny wniosek o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną w urzędu, oświadczając, iż wynagrodzenie nie zostało opłacone w całości ani w części.
Powyższą skargę kasacyjną rozpoznał Naczelny Sąd Administracyjny na rozprawie w dniu 3 marca 2017 r. W imieniu skarżącego na rozprawie stawił się adwokat K. W. Wyrokiem z dnia 3 marca 2017 r. sygn. akt II GSK 1432/15 oddalono omawianą skargę kasacyjną.
W myśl art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze. zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W dniu 2 listopada 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714). Jednakże w myśl § 22 tego rozporządzenia do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
W przedmiotowej sprawie ustanowiony z urzędu adwokat K. W. reprezentował skarżącego w postępowaniu pierwszej instancji przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie zakończonym wydaniem wyroku z dnia 7 stycznia 2015 r.,
W związku z tym postanowieniem starszego referendarza sądowego z dnia 9 marca 2015 r. przyznano mu ze środków budżetowych Sądu koszty nieopłaconej pomocy prawnej za powyższe postępowania.