Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia z dnia 26 kwietnia 2016 r. w sprawie ze skargi M. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w J. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2015 r. Nr [...] w przedmiocie obowiązku rejestracji dwudziestu dziewięciu używanych odbiorników telewizyjnych oraz ustalenia opłaty za ich używanie postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia
UZASADNINIE
Zarządzeniem Sędziego z 26 maja 2015 r. spółka M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w J. (nazywana dalej: "Skarżącą", "Spółką") została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego od skargi z [...] lutego 2015 r. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie obowiązku rejestracji dwudziestu dziewięciu używanych odbiorników telewizyjnych oraz ustalenia opłaty za ich używanie, w kwocie 503 zł.
W dniu 24 sierpnia 2015 r. Skarżąca złożyła na urzędowym formularzu PPPr wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem referendarza sądowego z 20 listopada 2015 r. odmówiono Skarżącej, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718, nazywanej dalej: "p.p.s.a."), prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od wpisu sądowego od skargi, gdyż Spółka nie wykazała, że nie posiada dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Pismem z 3 grudnia 2015 r. Skarżąca wniosła sprzeciw od postanowienia z 20 listopada 2015 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 829/15 odmówił Skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie obowiązku uiszczenia wpisu sądowego od skargi.
Pismem z 26 kwietnia 2016 r. Skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie Sądu z 7 kwietnia 2016 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt VI SA/Wa 829/15 odrzucił zażalenie Skarżącej na postanowienie z 7 kwietnia 2016 r., podając w uzasadnieniu, że Spółka nie uzupełniła w wyznaczonym siedmiodniowym terminie braków formalnych zażalenia poprzez jego podpisanie zgodnie z zasadami reprezentacji Spółki.
Postanowienie z 28 czerwca 2016 r. doręczono Skarżącej 19 lipca 2016 r.
Pismem z 22 lipca 2016 r. Spółka wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia, do którego załączyła podpisane zażalenie z 26 kwietnia 2016 r.
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu Skarżąca podała, że uchybienie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia poprzez przesłanie podpisanego zażalenia zgodnie z zasadami reprezentacji Spółki nastąpiło bez winy strony.
Skarżąca zaprzeczyła jakoby przesyłka sądowa zawierająca wezwanie została, z uwagi na niemożność jej osobistego doręczenia Skarżącej, złożona w placówce pocztowej 19 maja 2016 r. na okres siedmiu dni z adnotacją o jej niedoręczeniu, o czym powiadomiono Skarżącą, umieszczając stosowne zawiadomienie w drzwiach (awizo).
Strona zaprzeczyła jakoby zachodził stan niemożności osobistego doręczenia Skarżącej pisma zawierającego wezwanie do uzupełnienia braków formalnych zażalenia i jakoby próbowano jej osobiście doręczyć przesyłkę zawierającą wezwanie. Skarżąca podkreśliła, że siedziba Spółki pozostaje niezmiennie przez cały czas postępowania pod tym samym adresem, pod którym Spółka prowadzi kawiarnię. Kawiarnia w maju czyli miesiącu, w którym starano się doręczyć przesyłkę była otwarta w godzinach 9-19, siedem dni w tygodniu i w święta. Nie było zatem możliwe aby nie można było doręczyć Skarżącej przedmiotowego wezwania. Dotychczasowo korespondencja sądowa była przesyłana na adres siedziby Spółki i nigdy nie zdarzyła się sytuacja "niemożności osobistego doręczenia skarżącej" korespondencji.