Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. K. na bezczynność Ministra Infrastruktury i Rozwoju w postaci braku odpowiedzi na wystąpienie obywatelskie postanawia: odrzucić skargę
Z. K. (dalej: skarżący) w dniu [...] listopada 2014 r. skierował do Ministra Infrastruktury i Rozwoju drogą poczty elektronicznej pismo dotyczące regulacji związanych z uprawianiem żeglarstwa w Polsce. W związku z brakiem odpowiedzi skarżący w dniu [...] grudnia 2014 r. za pośrednictwem Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej złożył do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju wniosek dotyczący upływu terminu udzielenia odpowiedzi na przekazane wcześniej pismo. Organ pismem z dnia [...] stycznia 2015 r. udzielił odpowiedzi na powyższe pisma, wyjaśniając przyczyny przyjęcia określonych rozwiązań związanych z uznawaniem certyfikatów żeglarskich.
Pismem datowanym na dzień [...] stycznia 2015 r. złożonym za pośrednictwem Elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na zaniechanie Ministra Infrastruktury i Rozwoju w postaci braku odpowiedzi na wystąpienie obywatelskie dotyczące wydania rozporządzenia zawierającego wykaz uznawanych w Polsce zagranicznych dokumentów uprawniających do uprawiania żeglarstwa i wyczarterowania jachtów o długości przekraczającej 7,5 m.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
W myśl art. 3 § 1 p.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne (pkt 1), postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2), postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3), inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4), pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a), akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (pkt 5), akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej (pkt 6), akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego (pkt 7) oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a (pkt 8).
Jednocześnie w myśl art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
W przypadku wniesienia skargi na akt lub czynności nieobjęte zakresem właściwości sądów administracyjnych Sąd odrzuca skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), dalej: k.p.a., Kodeks ten normuje m.in. postępowanie przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych. Bez wątpienia nie oznacza to jednak, że każda sprawa indywidualna załatwiania jest w trybie przewidzianym w k.p.a. w formie aktu administracyjnego. Jest to bowiem możliwe tylko w tych przypadkach, gdy konkretny przepis prawa wyraźnie o tym stanowi. W myśl art. 104 § 1 k.p.a. organ załatwia sprawę przez wydanie decyzji (chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej) jedynie w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych. Sprawa administracyjna jest bowiem rezultatem istnienia stosunku administracyjnoprawnego, a więc sytuacji prawnej, w której strona ma prawo żądać od organu administracyjnego skonkretyzowania jej indywidualnych uprawnień (lub obowiązków) wynikających z przepisów prawa materialnego. Brak któregokolwiek z wyżej wymienionych elementów powoduje, że postępowanie nie może zakończyć się wydaniem orzeczenia rozstrzygającego sprawę merytorycznie.