Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w [...] na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie doręczenia decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej P. S.A. z siedzibą w [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
P. SA z siedzibą w W. (dalej skarżąca) dnia [...] lutego 2013 r. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - czyniąc to za pośrednictwem Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Przewodniczący KRRiT), skargę na bezczynność tego organu w doręczeniu decyzji wydanej w skutek skargi o wznowienie postępowania administracyjnego.
W skardze skarżąca wniosła o:
1. zobowiązanie organu do doręczenia decyzji, w której:
a. wznowiono postępowanie w sprawie zakończonej decyzją koncesyjną z [...] lipca 2010 r. nr [...] w zakresie dotyczącym pkt IX, tj. w zakresie w jakim ustalono wysokość opłaty za udzielenie tej koncesji;
b. uchylono koncesję w ww. zakresie ustalenia wysokości opłaty;
c. wydano nową decyzję co do istoty, tj. ustalającej wysokość opłaty za udzielenie koncesji w kwocie 82 złote, określonej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1282 ze zm.);
d. wstrzymano wykonanie koncesji w zaskarżonej części;
2. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu skargi odnośnie stanu faktycznego i prawnego sprawy podała, że w pkt IX koncesji organ ustalił wysokość opłaty za jej udzielenie na kwotę 10.000 złotych, i że nastąpiło to w oparciu o niekonstytucyjne przepisy. Skarżąca wyjaśniła, że 19 lipca 2011 r. Trybunał Konstytucyjny RP (dalej Trybunał) wydał wyrok w sprawie P 9/09, w którym stwierdził, niekonstytucyjność art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r., nr 43, poz. 226, nr 85, poz. 459 i nr 112, poz. 654) - jest niezgodny z art. 217 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP oraz niekonstytucyjność rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. nr 12, poz. 153 i nr 90, poz. 1007 oraz z 2002 r. nr 58, poz. 541 i z 2007 r. nr 124, poz. 870) - jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Nadto Trybunał orzekła, że ww. przepisy tracą moc obowiązywania z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w dzienniku Ustaw RP. Skarżąca wskazała, że wyrok ów został opublikowany 3 sierpnia 2011 r. w Dz. U. z 2011 r. nr 160, poz. 963, zatem niekonstytucyjne przepisy utraciły moc z dniem 3 sierpnia 2012 r.
Dalej wnosząca skargę podała, że 3 września 2012 r. - tj. jej zdaniem z zachowaniem terminu określonego w art. 145a § 2 k.p.a., złożyła do Przewodniczącego KRRiT skargę o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem koncesji, w części ustalającej wysokość opłaty za tą koncesję, w której to skardze zażądała:
1. wznowienia postępowania zakończonego koncesją w zakresie pkt IX;
2. uchylenia koncesji w kwestionowanej części;
3. wydania nowej decyzji co do istoty, tj. ustalającej wysokość opłaty za udzielenie koncesji w kwocie 82 złote;
4. wstrzymanie wykonania koncesji w kwestionowanej części w oparciu o ar. 152 § 1 k.p.a.
Skarżąca stanęła na stanowisku, że w związku z nie wydaniem przez Przewodniczącego KRRiT żądanej przez nią decyzji oraz z upływem terminu określonego w art. 35 k.p.a., a także z uwagi na brak powiadomienia jej o przedłużeniu postępowania, organ w konsekwencji dnia 3 listopada 2012 r. wydał decyzję, której skarżącej nie doręczył, zatem ona wniosła do Sądu skargę na bezczynność.