Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Andrzej Czarnecki po rozpoznaniu w dniu 9 października 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. M. na bezczynność Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w przedmiocie wyrażenia zgody na leczenie poza granicami kraju postanawia 1. umorzyć postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie; 2. zwrócić M. M. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Pismem z dnia [...] lipca 2009 r. skarżący wniósł skargę bezczynność Prezesa NFZ w przedmiocie wydania decyzji w spawie zgody na przeprowadzenie leczenia poza granicami kraju. W odpowiedzi na skargę organ zwrócił uwagę, że rozpoznał wniosek strony, decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., Nr [...], której to czynności domagał się skarżący.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie to stało się bezprzedmiotowe. Jedną z przyczyn bezprzedmiotowości wspomnianej w przywołanym przepisie stanowi sytuacja, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organ wyda akt, co do którego, według skargi, pozostawał w bezczynności (tak m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08, LEX nr 463487 i B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 353). Taka sytuacja wystąpiła w rozpatrywanej sprawie, ponieważ organ odwoławczy podjął czynność, której domagała się strona w skardze, tj. rozpoznał wniosek decyzją z dnia [...] lipca 2009 r., czyniąc tym samym zadość żądaniu skarżącego, niezależnie od tego, czy rozstrzygnięcie jest dla niego satysfakcjonujące. Ustała bowiem zarzucana przez niego bezczynność, stanowiąca przedmiot skargi, która wszczęła niniejsze postępowanie sądowe. W konsekwencji nie wchodzi już w rachubę rozpoznanie skargi przez Sąd i zastosowanie przezeń środka przewidzianego w art. 149 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że w razie uwzględnienia skargi na bezczynność Sąd zobowiązuje organ w szczególności do wydania aktu w określonym terminie. W piśmiennictwie aprobatę dla omawianego poglądu wyrażają m. in. B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 353), J. P. Tarno oraz W. Chróścielewski (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2006, s. 348, i W. Chróścielewski i J. P. Tarno, Postępowanie administracyjne i postępowanie przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2004, s. 463). Zdaniem tych autorów bezprzedmiotowość postępowania ze skargi na bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy żądanie strony objęte tą skargą zostało uwzględnione przez organ po wniesieniu skargi do sądu administracyjnego. W takim stanie faktycznym sąd obowiązany jest wydać postanowienie o umorzeniu postępowania sądowego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Na marginesie prowadzonych tu rozważań można wreszcie dodać, że celem wprowadzenia do systemu sądowej kontroli administracji skargi na bezczynność organu administracji było wyposażenie jednostki w środek prawny, którego zastosowanie skutecznie przymuszałoby organ do podjęcia żądanego działania. (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08).
Mając powyższe na uwadze, Sąd, działając na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji. O kosztach Sąd postanowił na podstawie art. 239 p.p.s.a., z uwagi na fakt, iż w myśl powołanego przepisu skarżący zwolniony był z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie.