Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. B. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] listopada 2009 r. znak: [...] w przedmiocie skierowania na powtórny egzamin w zakresie oceny przygotowania zawodowego do sprawowania funkcji rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych postanawia: oddalić wniosek S. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] listopada 2009 r., znak: [...]
W skardze z dnia 9 grudnia 2009 r. S. B. wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] listopada 2009 r., znak: [...], utrzymującej w mocy decyzję tegoż organu z dnia [...] września 2009 r., znak: [...] w przedmiocie skierowania S. B. na powtórny egzamin w zakresie oceny przygotowania zawodowego kandydatów do sprawowania funkcji rzeczoznawcy do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych.
W uzasadnieniu swojego wniosku skarżący wskazał, że "decyzja jest wyjątkowo dotkliwa w skutkach i powoduje, że nie może on świadczyć prowadzonej przez siebie działalności, co automatycznie wiąże się z pogorszeniem jego sytuacji materialnej. Biorąc jednocześnie pod uwagę liczne naruszenia prawa dokonane w toku wydania decyzji, jak również znajdujące się w samej decyzji, wstrzymanie jej wykonalności wydaje się być w pełni uzasadnione". Zauważył nadto, iż do chwili kiedy wszystkie wątpliwości i argumenty zawarte w skardze zostaną rozpatrzone przez Sąd, powinien posiadać prawo do wykonywania zawodu, pozbawienie tego prawa jest rażąco niesprawiedliwe.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania skargi przez Sąd nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd wydając orzeczenie w omawianym przedmiocie powinien swoje rozstrzygnięcie oprzeć zarówno o ocenę wniosku skarżącego, jak i materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w aspekcie wystąpienia bądź też niewystąpienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, to jest niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego postanowienia spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004 r., FZ 496/2004).
W niniejszej sprawie skarżący wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji stwierdził, że w wyniku wydania decyzji, nie może on świadczyć prowadzonej przez siebie działalności, co automatycznie wiąże się z pogorszeniem jego sytuacji materialnej. Wskazał również na liczne naruszenia prawa dokonane w toku wydania decyzji, jak również znajdujące się w samej decyzji.
W ocenie Sądu analiza powyższego wniosku prowadzi do stwierdzenia, że strona nie uprawdopodobniła w dostateczny sposób przesłanek zawartych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Przedstawione przez skarżącego twierdzenia są zbyt ogólnikowe. Wskazana we wniosku sytuacja zawodowa i majątkowa, w jakiej znalazł się skarżący, nie jest wystarczająca do przyznania mu ochrony tymczasowej, w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, co więcej z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby skarżący pozostał bez środków do życia. Ponadto wskazać należy, iż Sąd oceniając wniosek o wstrzymanie wykonania aktu, bada jedynie czy zaistniały przesłanki określone we wskazanym przepisie art. 61 p.p.s.a., nie bierze pod uwagę naruszeń prawa dokonanych w toku wydania aktu, jak również znajdujących się w zaskarżonym akcie.
W związku z powyższym na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji postanowienia.